Częstość występowania i charakterystyka raka płaskonabłonkowego w nowotworach jamy ustnej u psów

Rak płaskonabłonkowy (SCC) jest jednym z najczęstszych złośliwych nowotworów jamy ustnej u psów, stanowiącym około 20% do 30% wszystkich przypadków, co czyni go drugim najczęściej występującym nowotworem złośliwym jamy ustnej po czerniaku złośliwym. Ten typ raka dotyka głównie psy w średnim i starszym wieku, ze średnim wiekiem zachorowania między 8 a 10 rokiem życia. Co ciekawe, psy dużych ras mogą być nieco bardziej narażone na rozwój SCC w porównaniu z mniejszymi rasami.

Zrozumienie raka płaskonabłonkowego u psów

Rak płaskonabłonkowy u psów zazwyczaj objawia się nieregularnymi, kalafiorowatymi masami w jamie ustnej. Te guzy najczęściej występują w takich miejscach jak siekacze, przedtrzonowce żuchwy i trzonowce szczęki górnej. Ponadto SCC może rozwinąć się na języku i migdałkach, co utrudnia wczesne wykrycie bez regularnych badań jamy ustnej.

Jedną z niepokojących cech SCC jest jego potencjał do inwazji kości. W momencie diagnozy około 77% przypadków wykazuje zajęcie kości, co może znacznie skomplikować leczenie i rokowanie. Jednak pomimo tego agresywnego zachowania, tylko niewielki odsetek przypadków wykazuje przerzuty do płuc, przy czym mniej niż 10% wykazuje objawy w regionalnych węzłach chłonnych. Ważne jest, aby zauważyć, że powiększone węzły chłonne u dotkniętych chorobą psów nie zawsze muszą wskazywać na przerzuty, ale mogą być wynikiem cytokin zapalnych wytwarzanych przez guz.

Większy potencjał przerzutowy w określonych lokalizacjach

Guzy SCC zlokalizowane u podstawy języka i migdałków są szczególnie niepokojące ze względu na ich większą skłonność do zajęcia lokalnych węzłów chłonnych i odległych przerzutów do płuc. Sprawia to, że wczesna interwencja i agresywne strategie leczenia są kluczowe w skutecznym leczeniu tych przypadków.

Co ciekawe, odmiana SCC znana jako rak płaskonabłonkowy brodawkowaty, który występuje u młodszych psów, wykazuje inne zachowanie kliniczne. Chociaż może lokalnie naciekać otaczające tkanki, zwykle nie daje przerzutów, oferując korzystniejsze rokowanie w porównaniu z bardziej powszechnymi postaciami SCC.

Częstość występowania i charakterystyka raka płaskonabłonkowego w guzach jamy ustnej u psów podkreślają znaczenie wczesnego wykrywania i interwencji. Regularne kontrole weterynaryjne, szczególnie u starszych psów i psów dużych ras, mogą być pomocne w wykryciu tych guzów, zanim rozwiną się do bardziej zaawansowanego i trudnego stadium. Zrozumienie odrębnych zachowań raka płaskonabłonkowego w oparciu o jego lokalizację i typ wariantu może pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia i poprawić wyniki leczenia u dotkniętych chorobą psów.