przez TCMVET | wrz 24, 2024 | Rak i guzy u psów
Cancer is a growing concern among pet owners, and while it can be challenging to prevent, there are practical steps you can take to reduce known risk factors in your pet’s environment. By minimizing exposure to harmful elements such as ultraviolet radiation, secondhand smoke, and environmental toxins, you can help protect your pet from developing cancer. This article provides actionable tips on how to reduce cancer risks for your pet and create a healthier living environment.
Reducing the Risk of Skin Cancer in Pets
One of the most preventable forms of cancer in pets is skin cancer, especially in those with light-colored fur or skin. Ultraviolet (UV) radiation from the sun is a significant cause of skin cancer in both cats and dogs, particularly in areas with little hair or pigmentation. Cats are at the highest risk of developing skin cancer around their eyelids, nose, and ears, while dogs are more vulnerable in areas like the abdomen.
To reduce the risk of skin cancer:
- Limit direct sunlight exposure: During peak UV hours, typically between noon and 4:00 PM, especially in the summer, keep pets indoors or in shaded areas.
- Use pet-safe sunscreen: Apply sunscreen to vulnerable areas, particularly on pets with white or light-colored fur, when outdoor exposure is unavoidable.
- Monitor sunbathing time: Short outdoor activities, like walks or bathroom breaks, pose minimal risk, but prolonged exposure, particularly for outdoor pets, should be avoided.
The Dangers of Secondhand Smoke for Pets
Just as secondhand smoke is harmful to humans, it also increases cancer risk in pets. Pets that live with smokers inhale toxins, putting them at a higher risk of developing respiratory and oral cancers. Cats, for example, can develop cancers in their mouths due to the toxins in cigarette smoke, while dogs exposed to secondhand smoke are more likely to develop lung cancer.
To reduce your pet’s exposure to smoke-related cancer risks:
- Stop smoking in the home: Creating a smoke-free environment not only benefits the smoker but also significantly reduces the health risks to pets.
- Smoke outside: If quitting smoking isn’t an option, limit smoking to outdoor areas away from your pets.
Minimizing Exposure to Environmental Toxins
Household chemicals, such as pesticides and herbicides, can contain carcinogens that increase your pet’s risk of developing cancer. Pets are often exposed to these chemicals by walking on treated surfaces or ingesting substances they encounter in their environment.
To reduce exposure to harmful toxins:
- Safely store chemicals: Keep household cleaners, pesticides, herbicides, and other chemicals out of reach of pets.
- Use pet-safe products: Opt for natural, non-toxic alternatives to harsh chemicals when possible.
- Rinse paws after walks: If your pet comes into contact with treated lawns or surfaces, rinse their paws to prevent ingestion of toxic substances.
A Proactive Approach to Reducing Cancer Risks in Pets
While it’s impossible to completely eliminate the risk of cancer in pets, taking proactive steps to reduce their exposure to harmful elements in their environment can significantly lower their risk. Protect your pets from UV radiation, create a smoke-free home, and minimize their exposure to environmental toxins. By following these guidelines, you can help ensure a healthier, safer life for your furry companions.
przez TCMVET | wtorek 23, 2024 | Rak i guzy u psów
Mięsaki niezróżnicowane i anaplastyczne to rzadkie, ale agresywne nowotwory, które powstają z komórek mezenchymalnych u psów. Komórki mezenchymalne są budulcem tkanek łącznych, krwi, węzłów chłonnych i różnych narządów. Ponieważ komórki te są luźno zorganizowane i nierozwinięte, powstające nowotwory są często trudne do zidentyfikowania i zdiagnozowania. W tym artykule przyjrzymy się, czym są mięsaki niezróżnicowane i anaplastyczne, jak się je diagnozuje, a także typowym opcjom leczenia, w tym zabiegowi chirurgicznemu.
Czym są mięsaki niezróżnicowane i anaplastyczne?
Mięsaki to nowotwory, które powstają w komórkach mezenchymalnych, które tworzą tkanki łączne w całym ciele. Komórki te odpowiadają za rozwój kości, mięśni, tłuszczu, naczyń krwionośnych i innych strukturalnych składników ciała. W przypadku niezróżnicowanych i anaplastycznych mięsaków komórki rakowe są wysoce nieprawidłowe i utraciły cechy swojego pierwotnego typu tkanki, co utrudnia ich kategoryzację.
Mięsaki niezróżnicowane to takie, w których komórki nie przypominają komórek normalnej tkanki. Mięsaki anaplastyczne odnoszą się do komórek nowotworowych, które są wysoce zdezorganizowane i słabo rozwinięte. Te guzy mają tendencję do szybkiego wzrostu i rozprzestrzeniania się na otaczające tkanki, co sprawia, że wczesne wykrycie i leczenie są kluczowe.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Dokładne przyczyny niezróżnicowanych i anaplastycznych mięsaków u psów nie są dobrze poznane. Jednak czynniki ryzyka mogą obejmować:
- Genetyka: Niektóre rasy mogą mieć genetyczną predyspozycję do rozwoju mięsaków.
- Age: U starszych psów ryzyko zachorowania na ten typ raka jest większe.
- Poprzednie urazy lub traumy: Obszary ciała, które zostały wcześniej uszkodzone lub zranione, mogą być bardziej narażone na rozwój raka komórek mezenchymalnych.
Objawy, na które należy zwrócić uwagę
Objawy niezróżnicowanych lub anaplastycznych mięsaków u psów mogą się różnić w zależności od umiejscowienia guza. Typowe objawy obejmują:
- Lumps or Masses: Twardy guz lub obrzęk pod skórą, który szybko rośnie.
- Ból lub kulawizna: Jeśli guz jest zlokalizowany w pobliżu stawu lub kończyny, pies może odczuwać ból lub mieć trudności z poruszaniem się.
- Utrata masy ciała lub utrata apetytu: W zaawansowanych przypadkach mogą wystąpić objawy ogólnoustrojowe, takie jak utrata masy ciała lub brak zainteresowania jedzeniem.
Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów u swojego psa, koniecznie skonsultuj się z weterynarzem tak szybko, jak to możliwe. Wczesna diagnoza może znacznie poprawić wyniki leczenia.
Diagnostyka mięsaków niezróżnicowanych i anaplastycznych
Diagnozowanie niezróżnicowanych i anaplastycznych mięsaków może być trudne ze względu na zdezorganizowaną naturę komórek nowotworowych. Zazwyczaj wymagana jest biopsja w celu uzyskania próbki tkanki guza, która jest następnie badana pod mikroskopem. Dodatkowe testy, takie jak zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny, mogą być stosowane w celu określenia rozmiaru guza i tego, czy rozprzestrzenił się na inne obszary ciała.
Opcje leczenia
Po zdiagnozowaniu, podstawowym leczeniem niezróżnicowanych i anaplastycznych mięsaków jest operacja. Jednak biorąc pod uwagę agresywną naturę tych nowotworów, operacja często obejmuje usunięcie nie tylko guza, ale także szerokiego marginesu otaczającej tkanki. Pomaga to zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu nowotworu.
W przypadkach, gdy sama operacja może nie być wystarczająca, mogą być zalecane dodatkowe metody leczenia, takie jak chemioterapia lub radioterapia. Te terapie są stosowane w celu ukierunkowania pozostałych komórek nowotworowych, których nie można usunąć chirurgicznie.
- Chirurgia: Podstawowe leczenie ma na celu usunięcie guza i otaczającej go tkanki w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu.
- Chemioterapia: Stosowany w celu zniszczenia pozostałych komórek nowotworowych i spowolnienia wzrostu guzów.
- Radioterapia: Inna opcja, która pozwala na zlokalizowanie i zniszczenie pozostałych komórek nowotworowych, szczególnie w obszarach, w których przeprowadzenie operacji nie jest możliwe.
Prognoza
Rokowanie dla psów z niezróżnicowanymi lub anaplastycznymi mięsakami zależy od kilku czynników, w tym od wielkości i lokalizacji guza, wczesnego wykrycia i tego, czy rozprzestrzenił się na inne części ciała. Guzy wykryte wcześnie i usunięte chirurgicznie z szerokimi marginesami mają tendencję do lepszego rokowania, podczas gdy te, które są bardziej zaawansowane lub mają przerzuty, mogą być trudniejsze w leczeniu.
Mięsaki niezróżnicowane i anaplastyczne u psów to agresywne nowotwory, które wymagają szybkiego i dokładnego leczenia. Ponieważ te guzy są trudne do zdiagnozowania i mogą szybko rosnąć, wczesne wykrycie jest kluczowe. Najczęstszym leczeniem jest operacja, często łączona z chemioterapią lub radioterapią, aby zwiększyć szanse na pozytywny wynik. Właściciele zwierząt powinni być czujni na wszelkie oznaki guzów lub nietypowego zachowania u swoich psów i natychmiast szukać pomocy weterynaryjnej, jeśli podejrzewają raka.
przez TCMVET | wtorek 23, 2024 | Rak i guzy u psów
Guzy przerzutowe, czyli guzy, które powstają w jednej części ciała i rozprzestrzeniają się na inne obszary, mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia psów. Chociaż rzadko zdarza się, aby guz pierwotny dawał przerzuty do skóry, zdarza się to w niektórych przypadkach, prowadząc do powstania wielu owrzodziałych guzów na skórze. Identyfikacja i leczenie guzów przerzutowych jest trudne, ponieważ guz pierwotny jest często agresywny i może szybko się rozprzestrzeniać. W tym artykule omówiono, w jaki sposób guzy przerzutowe wpływają na psy, ich objawy i znaczenie podejścia do leczenia całego ciała.
Czym są nowotwory przerzutowe?
Guzy przerzutowe powstają, gdy komórki nowotworowe z pierwotnego guza w innym miejscu ciała rozprzestrzeniają się do miejsc wtórnych, w tym do skóry. Podczas gdy wszystkie nowotwory złośliwe mają potencjał do rozprzestrzeniania się, rzadko zdarza się, aby przemieszczały się konkretnie do skóry. Kiedy to nastąpi, powstałe guzy skóry są zwykle liczne i owrzodzone, pojawiają się jako grudki, które rosną i naciekają głębsze warstwy skóry.
Dlaczego trudno zdiagnozować guzy przerzutowe
Jednym z wyzwań związanych z guzami przerzutowymi jest to, że mogą mieć inne cechy niż guz pierwotny. Ponieważ tylko niewielka populacja komórek z guza pierwotnego rozprzestrzenia się na skórę, te komórki przerzutowe mogą wykazywać inne cechy mikroskopowe, co utrudnia prześledzenie ich pochodzenia. W rezultacie same guzy skóry mogą nie dostarczać wystarczających wskazówek dotyczących natury lub lokalizacji guza pierwotnego.
Ponadto guzy przerzutowe rosną szybko i często naciekają otaczające tkanki, co utrudnia leczenie. Wczesne wykrycie i identyfikacja guza pierwotnego są niezbędne do zwiększenia szans na pozytywny wynik.
Objawy nowotworów przerzutowych u psów
- Liczne owrzodzone grudki na skórze
- Guzki, które szybko rosną i pogłębiają się w otaczającej tkance
- Zmiany, które mogą krwawić lub ulec zakażeniu
- Objawy choroby, takie jak letarg, utrata apetytu lub utrata masy ciała, w zależności od umiejscowienia guza pierwotnego
Jeśli zaobserwujesz u swojego psa takie objawy, natychmiast skonsultuj się z lekarzem weterynarii, ponieważ nowotwory przerzutowe często rozprzestrzeniają się agresywnie.
Leczenie nowotworów przerzutowych
Ponieważ guzy przerzutowe obejmują zarówno skórę, jak i wewnętrzny guz pierwotny, leczenie wymaga kompleksowego podejścia. Poniżej przedstawiono typowe kroki w procesie leczenia:
- Zidentyfikuj guz pierwotny: Pierwszym krokiem jest identyfikacja źródła przerzutów. Może to obejmować zaawansowane testy diagnostyczne, takie jak obrazowanie (zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) i biopsje.
- Leczenie guza pierwotnego: Po zidentyfikowaniu guza pierwotnego opcje leczenia mogą obejmować zabieg chirurgiczny, chemioterapię lub radioterapię, w zależności od rodzaju guza i jego umiejscowienia.
- Leczenie nowotworów skóry: Guzy skóry mogą wymagać chirurgicznego usunięcia, zwłaszcza jeśli powodują dyskomfort, infekcję lub krwawienie. Jednak samo usunięcie guzów skóry rzadko jest wystarczające, jeśli guz pierwotny nie jest leczony.
- Zabiegi na całe ciało: W wielu przypadkach konieczne jest leczenie ogólnoustrojowe, np. chemioterapia, mające na celu zniszczenie zarówno guza pierwotnego, jak i wszelkich przerzutów do skóry.
Prognoza
Niestety, rokowanie dla psów z guzami przerzutowymi jest często ostrożne lub złe. Ponieważ te guzy rozprzestrzeniają się szybko i obejmują wiele obszarów ciała, osiągnięcie całkowitego wyleczenia może być trudne. Jednak wczesne wykrycie i agresywne leczenie mogą poprawić jakość życia psa, a w niektórych przypadkach wydłużyć przeżycie.
Guzy przerzutowe u psów, choć rzadkie, są poważne i wymagają całościowego podejścia do leczenia. Rozpoznanie objawów tych guzów, szczególnie owrzodziałych guzów na skórze, i wczesne zwrócenie się o pomoc weterynaryjną może mieć wpływ na wynik. Leczenie guzów przerzutowych zazwyczaj obejmuje połączenie leczenia guza pierwotnego i leczenia narośli skórnych poprzez operację, chemioterapię lub inne terapie. Właściciele zwierząt powinni być czujni, monitorując stan zdrowia swojego psa i konsultując się z lekarzem weterynarii, jeśli zauważą jakiekolwiek nietypowe guzy lub zmiany skórne.
przez TCMVET | wtorek 23, 2024 | Rak i guzy u psów
Gruczolakoraki gruczołów apokrynowych to rzadkie, ale złośliwe nowotwory, które wywodzą się z gruczołów potowych. Chociaż te nowotwory są rzadkie u zwierząt domowych, najczęściej pojawiają się u starszych psów i kotów. W tym artykule przyjrzymy się objawom, czynnikom ryzyka i opcjom leczenia gruczolakoraków gruczołów apokrynowych u psów, dostarczając cennych informacji właścicielom zwierząt domowych, aby mogli wcześnie rozpoznać i zająć się tym poważnym schorzeniem.
Czym są gruczolakoraki gruczołów apokrynowych?
Gruczolakoraki gruczołów apokrynowych to złośliwe nowotwory rozwijające się w gruczołach potowych psów. Guzy te mogą występować jako grube grudki lub owrzodzenia, zwykle zlokalizowane w miejscach, w których przednie nogi stykają się z tułowiem lub w pobliżu pachwiny. Choć są stosunkowo rzadkie, gruczolakoraki te są agresywne, mają tendencję do naciekania pobliskich tkanek i rozprzestrzeniania się na węzły chłonne, co sprawia, że wczesne wykrycie i leczenie są krytyczne.
Czynniki ryzyka i rasy podatne na gruczolakoraki gruczołów apokrynowych
Chociaż każdy pies może rozwinąć gruczolakoraki gruczołów apokrynowych, niektóre rasy są bardziej podatne. Najbardziej narażone rasy to:
- Treeing Walker Coonhounds
- Elkhoundy norweskie
- Niemieccy pastrze
- Psy rasy mieszanej
Starsze psy również są bardziej narażone na rozwój tych złośliwych nowotworów, niezależnie od rasy.
Objawy, na które należy zwrócić uwagę
Rozpoznanie objawów gruczolakoraka gruczołów apokrynowych jest niezbędne do wczesnej diagnozy i leczenia. Typowe objawy obejmują:
- Grube grudki lub guzki na skórze, szczególnie w okolicy pach i pachwin
- Owrzodzenia, które mogą się nie zagoić
- Guzki, które szybko rosną lub zmieniają wygląd
- Obrzęk pobliskich węzłów chłonnych
- Letarg lub dyskomfort w dotkniętych obszarach
Tego typu nowotwory często pozostają niezauważone do momentu rozprzestrzenienia się, dlatego regularne kontrole u lekarza weterynarii są kluczowe, zwłaszcza w przypadku starszych lub zagrożonych ras.
Opcje leczenia gruczolakoraka gruczołów apokrynowych
Podstawowym leczeniem gruczolakoraka gruczołów apokrynowych jest całkowite usunięcie chirurgiczne guza. Ze względu na swoją agresywną naturę, guzy te prawdopodobnie rozprzestrzenią się na otaczające tkanki i węzły chłonne, dlatego operacja musi mieć na celu usunięcie jak największej ilości dotkniętej tkanki. W niektórych przypadkach usunięcie pobliskich węzłów chłonnych może być również konieczne, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się.
Niestety, niewiele wiadomo na temat skuteczności chemioterapii w leczeniu gruczolakoraków gruczołów apokrynowych. Podczas gdy chemioterapia może być rozważana w niektórych przypadkach, szczególnie gdy rak się rozprzestrzenił lub operacja nie jest realną opcją, nie jest to obecnie podstawowa metoda leczenia. Potrzebne są dalsze badania, aby zrozumieć rolę chemioterapii w leczeniu tego typu raka.
Prognoza
Rokowanie dla psów z gruczolakorakiem gruczołów apokrynowych zależy w dużej mierze od wielkości guza w momencie diagnozy, od tego, czy rozprzestrzenił się na inne tkanki lub węzły chłonne, oraz od powodzenia chirurgicznego usunięcia. Wczesne wykrycie daje największą szansę na pomyślny wynik. Jeśli zostanie wykryty wcześnie i całkowicie usunięty, niektóre psy mogą mieć dobrą jakość życia po leczeniu.
Gruczolakoraki gruczołów apokrynowych to agresywne i złośliwe nowotwory, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia psów, zwłaszcza starszych psów i niektórych ras, takich jak Treeing Walker Coonhounds i Norwegian Elkhounds. Wczesne wykrycie i całkowite chirurgiczne usunięcie są kluczowe dla poprawy rokowania dla dotkniętych chorobą zwierząt domowych. Właściciele zwierząt domowych powinni monitorować swoje psy pod kątem wszelkich nietypowych guzków lub zmian skórnych, szczególnie w okolicy pach i pachwin, i szukać opieki weterynaryjnej w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości.
przez TCMVET | wtorek 23, 2024 | Rak i guzy u psów
Torbiele i gruczolaki gruczołów apokrynowych to powszechne łagodne schorzenia występujące u psów w średnim i starszym wieku, szczególnie dotykające takie rasy jak pirenejski pies górski, chow chow i alaskan malamute. Te torbiele i gruczolaki rozwijają się z gruczołów apokrynowych, które są związane z mieszkami włosowymi i znajdują się w skórze. W tym artykule przedstawiono dogłębne spojrzenie na te schorzenia, w tym przyczyny, objawy i opcje leczenia.
Czym są torbiele gruczołów apokrynowych?
Torbiele gruczołów apokrynowych to nienowotworowe torbiele występujące w skórze psów. Zazwyczaj występują w środkowych i górnych warstwach skóry, luźno związane z mieszkami włosowymi. Torbiele apokrynowe mogą tworzyć się na głowie, szyi i innych obszarach, często prezentując się jako jeden lub więcej wypełnionych płynem woreczków pod skórą. Torbiele te są zazwyczaj łagodne, co oznacza, że nie rozprzestrzeniają się ani nie stają się nowotworowe.
Istnieją dwie formy torbieli gruczołów apokrynowych:
- Zlokalizowane torbiele apokrynowe: Powstają one w obrębie mieszków włosowych lub w ich pobliżu i najczęściej występują na głowie i szyi psów.
- Rozlane torbiele apokrynowe: Ta forma obejmuje wiele cyst tworzących się w gruczołach apokrynowych związanych z wieloma mieszkami włosowymi. Mogą pojawić się w obszarach nieuszkodzonej skóry, co utrudnia ich leczenie, jeśli się rozprzestrzenią.
Choć torbiele te są łagodne, czasami mogą powodować dyskomfort, zwłaszcza gdy urosną lub pękną.
Czym są gruczolaki gruczołów apokrynowych?
Gruczolaki gruczołów apokrynowych to łagodne guzy, które mogą powstać w gruczołach apokrynowych. Wyglądają jak twarde lub miękkie masy i mogą zawierać płyn o barwie od przejrzystej do brązowawej. Zazwyczaj te torbiele nie mają średnicy większej niż 1,6 cala (4 centymetry). Podobnie jak torbiele apokrynowe, gruczolaki występują również na głowie, szyi i nogach starszych psów, a w rzadkich przypadkach u kotów i koni.
Istnieją dwa typy gruczolaków apokrynowych:
- Gruczolaki apokrynowe: Są to stałe, łagodne narośla tworzone przez gruczoły apokrynowe.
- Gruczolaki przewodowe apokrynowe: Dotyczą one przewodów gruczołów apokrynowych i prowadzą do powstawania tworów torbielowatych.
Rasy o wyższym ryzyku
Niektóre rasy psów są bardziej podatne na rozwój torbieli gruczołów apokrynowych i gruczolaków. Najczęściej dotknięte rasy to:
- Wielkie Pireneje
- Chow Chow
- Malamuty z Alaski
Starsze psy tych ras są bardziej narażone na rozwój tych schorzeń, chociaż dokładna przyczyna pozostaje nieznana. Genetyka, czynniki środowiskowe i wiek mogą odgrywać rolę w ich rozwoju.
Objawy, na które należy zwrócić uwagę
- Widoczne cysty lub guzki na głowie, szyi lub nogach
- Wypełnione płynem worki pod skórą
- Masy miękkie do twardych, które mogą różnić się wielkością
- Przebarwienie skóry lub płynu torbielowatego (od przezroczystego do brązowego)
- Możliwe pęknięcie torbieli powodujące miejscowy stan zapalny lub zakażenie
Chociaż torbiele i gruczolaki są zazwyczaj bezbolesne, mogą powodować dyskomfort, jeśli pękną lub pojawią się w miejscach wrażliwych.
Opcje leczenia
Podstawowym leczeniem torbieli gruczołów apokrynowych i gruczolaków jest chirurgiczne usunięcie. Może to być jednak trudne, szczególnie w przypadkach, gdy torbiele są rozproszone i rozprzestrzenione na większym obszarze skóry. W przypadkach zlokalizowanych operacja jest zazwyczaj prosta, a rokowanie po usunięciu jest doskonałe.
W sytuacjach, w których operacja nie jest opcją, weterynarze mogą zalecić monitorowanie cyst pod kątem zmian wielkości lub dyskomfortu. Jeśli cysty pękną, antybiotyki mogą być wymagane w celu zapobiegania zakażeniu.
Torbiele gruczołów apokrynowych i gruczolaki u psów są na ogół łagodnymi i uleczalnymi schorzeniami. Chociaż mogą powodować problemy kosmetyczne i sporadyczny dyskomfort, wczesne wykrycie i leczenie może pomóc zapobiec powikłaniom. Właściciele ras zagrożonych, takich jak pirenejski pies górski, chow chow i alaskan malamute, powinni monitorować swoje psy pod kątem rozwoju tych torbieli w miarę starzenia się i skonsultować się z lekarzem weterynarii w celu postawienia właściwej diagnozy i leczenia.
przez TCMVET | wtorek 22, 2024 | Rak i guzy u psów
Nabłoniaki rogowaciejące, znane również jako keratoakantoma lub infundibular keratinizing acanthoma, to łagodne nowotwory skóry, które powszechnie występują u psów w średnim wieku. Nowotwory te charakteryzują się twardymi, warstwowymi grudkami wystającymi ze skóry i mogącymi przypominać małe rogi. Chociaż są na ogół niegroźne, mogą powodować dyskomfort lub prowadzić do powikłań, jeśli nie zostaną leczone. W tym artykule omówiono przyczyny, objawy i opcje leczenia nabłoniaków rogowaciejących u psów.
Czym są nabłoniaki rogowaciejące?
Nabłoniaki rogowaciejące to łagodne guzy, które zazwyczaj powstają z mieszków włosowych. Te narośla tworzą gniazda twardych, warstwowych grudek na skórze, które mogą wyglądać jak małe rogi lub torbiele rogowaciejące. Mogą rozwijać się w dowolnym miejscu na ciele psa, ale najczęściej występują na grzbiecie, ogonie i nogach. W niektórych przypadkach guzy te mogą powodować podrażnienia, prowadząc do drapania lub gryzienia, co może skutkować wtórnymi infekcjami lub urazami skóry.
Rasy zagrożone nabłoniakiem rogowaciejącym
Niektóre rasy psów są bardziej podatne na rozwój nabłonka rogowaciejącego. Psy w średnim wieku są szczególnie podatne, a do ras o wyższym ryzyku należą:
- Elkhoundy norweskie
- Owczarki belgijskie
- Lhasa Apsos
- Brodate collie
Elkhoundy norweskie i lhasa apso są szczególnie narażone na rozwój licznych nowotworów lub bardziej rozległą postać choroby.
Objawy nabłonka rogowaciejącego
Podstawowym objawem nabłoniaków rogowaciejących jest obecność twardych, rogowatych guzów na skórze. Guzy te mogą różnić się rozmiarem i mogą powodować dyskomfort w zależności od ich lokalizacji. Niektóre kluczowe objawy obejmują:
- Wypukłe, rogowe grudki:Guz wygląda jak twarde, warstwowe narośla wystające ponad powierzchnię skóry.
- Torbiele rogowaciejące:W niektórych przypadkach guzy mogą wyglądać jak zrogowaciałe torbiele, a nie rogi.
- Samouraz:Psy mogą drapać, pocierać lub gryźć guzy, co może prowadzić do urazów lub owrzodzeń.
- Zakażenia wtórne:Jeśli guzy zostaną podrażnione lub pękną, może dojść do zakażenia.
Przyczyny nabłoniaków rogowaciejących
Chociaż dokładna przyczyna nabłonka rogowaciejącego nie jest w pełni poznana, najprawdopodobniej pochodzi on z mieszków włosowych. Czynniki genetyczne mogą odgrywać rolę u niektórych ras, zwłaszcza tych predysponowanych do tej choroby. Czynniki środowiskowe, takie jak podrażnienie skóry lub uraz, mogą również przyczyniać się do rozwoju tych guzów.
Opcje leczenia nabłoniaków rogowaciejących
Leczenie nabłoniaków rogowaciejących zależy od ciężkości schorzenia i tego, czy guzy powodują dyskomfort lub powikłania. W niektórych przypadkach guzy mogą pozostać nieleczone, jeśli nie powodują żadnych problemów. Jednak leczenie jest zalecane w przypadku samourazów, owrzodzeń lub wtórnych infekcji.
- Usuwanie chirurgiczne: Chirurgiczne usunięcie jest preferowaną opcją leczenia, szczególnie jeśli pies odczuwa dyskomfort lub jeśli guzy są podatne na infekcje. Należy jednak pamiętać, że u psów prawdopodobnie rozwiną się dodatkowe guzy z czasem.
- Leki doustne retinoidowe:W przypadku psów z uogólnioną postacią choroby, w celu kontrolowania stanu i zmniejszenia występowania nowych guzów, mogą zostać przepisane doustne leki retinoidowe.
- Monitorowanie:W przypadkach, gdy guzy nie powodują żadnych problemów, zaleca się regularne monitorowanie, aby upewnić się, że nie ulegają pogorszeniu lub nie prowadzą do powikłań.
Nabłoniak rogowaciejący to łagodny nowotwór, który może powodować dyskomfort i powikłania u psów, szczególnie u niektórych ras, takich jak norweski elkhound i lhasa apso. Chociaż leczenie nie zawsze jest konieczne, zaleca się chirurgiczne usunięcie w przypadkach, gdy nowotwory prowadzą do samourazów lub infekcji. Przy odpowiednim leczeniu większość psów może żyć komfortowo z tą chorobą, chociaż z czasem mogą rozwinąć się dodatkowe nowotwory.
PL 
EN 
EN_GB 
ES 
NL 
PT 
IT 
FR 
DE 
JA 
KO 
ZH 