przez TCMVET | wtorek 23, 2024 | Rak i guzy u psów
Torbiele i gruczolaki gruczołów apokrynowych to powszechne łagodne schorzenia występujące u psów w średnim i starszym wieku, szczególnie dotykające takie rasy jak pirenejski pies górski, chow chow i alaskan malamute. Te torbiele i gruczolaki rozwijają się z gruczołów apokrynowych, które są związane z mieszkami włosowymi i znajdują się w skórze. W tym artykule przedstawiono dogłębne spojrzenie na te schorzenia, w tym przyczyny, objawy i opcje leczenia.
Czym są torbiele gruczołów apokrynowych?
Torbiele gruczołów apokrynowych to nienowotworowe torbiele występujące w skórze psów. Zazwyczaj występują w środkowych i górnych warstwach skóry, luźno związane z mieszkami włosowymi. Torbiele apokrynowe mogą tworzyć się na głowie, szyi i innych obszarach, często prezentując się jako jeden lub więcej wypełnionych płynem woreczków pod skórą. Torbiele te są zazwyczaj łagodne, co oznacza, że nie rozprzestrzeniają się ani nie stają się nowotworowe.
Istnieją dwie formy torbieli gruczołów apokrynowych:
- Zlokalizowane torbiele apokrynowe: Powstają one w obrębie mieszków włosowych lub w ich pobliżu i najczęściej występują na głowie i szyi psów.
- Rozlane torbiele apokrynowe: Ta forma obejmuje wiele cyst tworzących się w gruczołach apokrynowych związanych z wieloma mieszkami włosowymi. Mogą pojawić się w obszarach nieuszkodzonej skóry, co utrudnia ich leczenie, jeśli się rozprzestrzenią.
Choć torbiele te są łagodne, czasami mogą powodować dyskomfort, zwłaszcza gdy urosną lub pękną.
Czym są gruczolaki gruczołów apokrynowych?
Gruczolaki gruczołów apokrynowych to łagodne guzy, które mogą powstać w gruczołach apokrynowych. Wyglądają jak twarde lub miękkie masy i mogą zawierać płyn o barwie od przejrzystej do brązowawej. Zazwyczaj te torbiele nie mają średnicy większej niż 1,6 cala (4 centymetry). Podobnie jak torbiele apokrynowe, gruczolaki występują również na głowie, szyi i nogach starszych psów, a w rzadkich przypadkach u kotów i koni.
Istnieją dwa typy gruczolaków apokrynowych:
- Gruczolaki apokrynowe: Są to stałe, łagodne narośla tworzone przez gruczoły apokrynowe.
- Gruczolaki przewodowe apokrynowe: Dotyczą one przewodów gruczołów apokrynowych i prowadzą do powstawania tworów torbielowatych.
Rasy o wyższym ryzyku
Niektóre rasy psów są bardziej podatne na rozwój torbieli gruczołów apokrynowych i gruczolaków. Najczęściej dotknięte rasy to:
- Wielkie Pireneje
- Chow Chow
- Malamuty z Alaski
Starsze psy tych ras są bardziej narażone na rozwój tych schorzeń, chociaż dokładna przyczyna pozostaje nieznana. Genetyka, czynniki środowiskowe i wiek mogą odgrywać rolę w ich rozwoju.
Objawy, na które należy zwrócić uwagę
- Widoczne cysty lub guzki na głowie, szyi lub nogach
- Wypełnione płynem worki pod skórą
- Masy miękkie do twardych, które mogą różnić się wielkością
- Przebarwienie skóry lub płynu torbielowatego (od przezroczystego do brązowego)
- Możliwe pęknięcie torbieli powodujące miejscowy stan zapalny lub zakażenie
Chociaż torbiele i gruczolaki są zazwyczaj bezbolesne, mogą powodować dyskomfort, jeśli pękną lub pojawią się w miejscach wrażliwych.
Opcje leczenia
Podstawowym leczeniem torbieli gruczołów apokrynowych i gruczolaków jest chirurgiczne usunięcie. Może to być jednak trudne, szczególnie w przypadkach, gdy torbiele są rozproszone i rozprzestrzenione na większym obszarze skóry. W przypadkach zlokalizowanych operacja jest zazwyczaj prosta, a rokowanie po usunięciu jest doskonałe.
W sytuacjach, w których operacja nie jest opcją, weterynarze mogą zalecić monitorowanie cyst pod kątem zmian wielkości lub dyskomfortu. Jeśli cysty pękną, antybiotyki mogą być wymagane w celu zapobiegania zakażeniu.
Torbiele gruczołów apokrynowych i gruczolaki u psów są na ogół łagodnymi i uleczalnymi schorzeniami. Chociaż mogą powodować problemy kosmetyczne i sporadyczny dyskomfort, wczesne wykrycie i leczenie może pomóc zapobiec powikłaniom. Właściciele ras zagrożonych, takich jak pirenejski pies górski, chow chow i alaskan malamute, powinni monitorować swoje psy pod kątem rozwoju tych torbieli w miarę starzenia się i skonsultować się z lekarzem weterynarii w celu postawienia właściwej diagnozy i leczenia.
przez TCMVET | wtorek 22, 2024 | Rak i guzy u psów
Nabłoniaki rogowaciejące, znane również jako keratoakantoma lub infundibular keratinizing acanthoma, to łagodne nowotwory skóry, które powszechnie występują u psów w średnim wieku. Nowotwory te charakteryzują się twardymi, warstwowymi grudkami wystającymi ze skóry i mogącymi przypominać małe rogi. Chociaż są na ogół niegroźne, mogą powodować dyskomfort lub prowadzić do powikłań, jeśli nie zostaną leczone. W tym artykule omówiono przyczyny, objawy i opcje leczenia nabłoniaków rogowaciejących u psów.
Czym są nabłoniaki rogowaciejące?
Nabłoniaki rogowaciejące to łagodne guzy, które zazwyczaj powstają z mieszków włosowych. Te narośla tworzą gniazda twardych, warstwowych grudek na skórze, które mogą wyglądać jak małe rogi lub torbiele rogowaciejące. Mogą rozwijać się w dowolnym miejscu na ciele psa, ale najczęściej występują na grzbiecie, ogonie i nogach. W niektórych przypadkach guzy te mogą powodować podrażnienia, prowadząc do drapania lub gryzienia, co może skutkować wtórnymi infekcjami lub urazami skóry.
Rasy zagrożone nabłoniakiem rogowaciejącym
Niektóre rasy psów są bardziej podatne na rozwój nabłonka rogowaciejącego. Psy w średnim wieku są szczególnie podatne, a do ras o wyższym ryzyku należą:
- Elkhoundy norweskie
- Owczarki belgijskie
- Lhasa Apsos
- Brodate collie
Elkhoundy norweskie i lhasa apso są szczególnie narażone na rozwój licznych nowotworów lub bardziej rozległą postać choroby.
Objawy nabłonka rogowaciejącego
Podstawowym objawem nabłoniaków rogowaciejących jest obecność twardych, rogowatych guzów na skórze. Guzy te mogą różnić się rozmiarem i mogą powodować dyskomfort w zależności od ich lokalizacji. Niektóre kluczowe objawy obejmują:
- Wypukłe, rogowe grudki:Guz wygląda jak twarde, warstwowe narośla wystające ponad powierzchnię skóry.
- Torbiele rogowaciejące:W niektórych przypadkach guzy mogą wyglądać jak zrogowaciałe torbiele, a nie rogi.
- Samouraz:Psy mogą drapać, pocierać lub gryźć guzy, co może prowadzić do urazów lub owrzodzeń.
- Zakażenia wtórne:Jeśli guzy zostaną podrażnione lub pękną, może dojść do zakażenia.
Przyczyny nabłoniaków rogowaciejących
Chociaż dokładna przyczyna nabłonka rogowaciejącego nie jest w pełni poznana, najprawdopodobniej pochodzi on z mieszków włosowych. Czynniki genetyczne mogą odgrywać rolę u niektórych ras, zwłaszcza tych predysponowanych do tej choroby. Czynniki środowiskowe, takie jak podrażnienie skóry lub uraz, mogą również przyczyniać się do rozwoju tych guzów.
Opcje leczenia nabłoniaków rogowaciejących
Leczenie nabłoniaków rogowaciejących zależy od ciężkości schorzenia i tego, czy guzy powodują dyskomfort lub powikłania. W niektórych przypadkach guzy mogą pozostać nieleczone, jeśli nie powodują żadnych problemów. Jednak leczenie jest zalecane w przypadku samourazów, owrzodzeń lub wtórnych infekcji.
- Usuwanie chirurgiczne: Chirurgiczne usunięcie jest preferowaną opcją leczenia, szczególnie jeśli pies odczuwa dyskomfort lub jeśli guzy są podatne na infekcje. Należy jednak pamiętać, że u psów prawdopodobnie rozwiną się dodatkowe guzy z czasem.
- Leki doustne retinoidowe:W przypadku psów z uogólnioną postacią choroby, w celu kontrolowania stanu i zmniejszenia występowania nowych guzów, mogą zostać przepisane doustne leki retinoidowe.
- Monitorowanie:W przypadkach, gdy guzy nie powodują żadnych problemów, zaleca się regularne monitorowanie, aby upewnić się, że nie ulegają pogorszeniu lub nie prowadzą do powikłań.
Nabłoniak rogowaciejący to łagodny nowotwór, który może powodować dyskomfort i powikłania u psów, szczególnie u niektórych ras, takich jak norweski elkhound i lhasa apso. Chociaż leczenie nie zawsze jest konieczne, zaleca się chirurgiczne usunięcie w przypadkach, gdy nowotwory prowadzą do samourazów lub infekcji. Przy odpowiednim leczeniu większość psów może żyć komfortowo z tą chorobą, chociaż z czasem mogą rozwinąć się dodatkowe nowotwory.
przez TCMVET | wtorek 22, 2024 | Rak i guzy u psów
Skórne naczyniakomięsaki, znane również jako naczyniakomięsaki, to złośliwe nowotwory, które powstają z naczyń krwionośnych w skórze. Te nowotwory mogą początkowo przypominać łagodne naczyniaki, ale później przekształcają się w agresywne nowotwory złośliwe. Chociaż mogą one dotyczyć wielu ras, psy o krótkiej, białej sierści i dużej ekspozycji na światło słoneczne są szczególnie podatne. W tym artykule przyjrzymy się przyczynom, objawom i możliwościom leczenia skórnych naczyńkomięsaków u psów.
Czym są mięsaki naczyń krwionośnych skóry?
Mięsaki naczyń skórnych to rzadkie, ale agresywne nowotwory, które rozwijają się z naczyń krwionośnych w skórze. Te nowotwory mogą pojawić się w różnych częściach ciała, najczęściej dotykając spodniej części tułowia, bioder, ud i podudzi u psów. Chociaż początkowo mogą wydawać się niegroźne, przypominając łagodne naczyniaki, mogą stać się złośliwe i rozprzestrzenić się na otaczające tkanki.
Rasy podatne na mięsaki naczyń
Niektóre rasy psów są bardziej podatne na naczyniakomięsaki skórne, ze względu na rodzaj sierści lub predyspozycje genetyczne.
- Ryzyko związane ze słońcem:Psy o krótkiej, białej sierści, takie jak Charty angielskie, Charciki włoskie, białe bokserkioraz Pit Bull Terriery, są bardziej narażone na rozwój mięsaków naczyń krwionośnych wywołanych działaniem promieni słonecznych ze względu na zwiększoną ekspozycję na promieniowanie ultrafioletowe (UV).
- Ryzyko genetyczne:Rasy takie jak Wilczarze irlandzkie, Wyżły węgierskie, Golden Retrieveryoraz Niemieccy pastrze są również podatne na rozwój tych nowotworów, choć nie w wyniku ekspozycji na słońce.
Przyczyny mięsaków naczyniowych skóry
Ekspozycja na słońce jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju naczyńkomięsaków skórnych u ras o krótkiej, jasnej sierści. Długotrwałe promieniowanie UV może uszkodzić komórki skóry, prowadząc do mutacji, które ostatecznie skutkują powstaniem guza. W przypadkach niezwiązanych ze słońcem czynniki genetyczne prawdopodobnie przyczyniają się do rozwoju naczyńkomięsaków u ras predysponowanych.
Objawy mięsaków naczyniowych skóry
Skórne naczyniakomięsaki mogą początkowo objawiać się jako małe, łagodnie wyglądające grudki na skórze. Z czasem te guzy mogą rosnąć i stawać się bardziej agresywne. Typowe objawy obejmują:
- Czerwone lub fioletowe guzki:Te guzy często przypominają siniaki lub łagodne naczyniaki.
- OwrzodzenieW miarę postępu nowotworu może dojść do jego pęknięcia i owrzodzenia, co powoduje dyskomfort i zakażenie.
- Obrzęk:W miarę wzrostu guza w dotkniętym obszarze może pojawić się miejscowy obrzęk.
- Szybki wzrost:Te guzy mogą szybko rosnąć i rozprzestrzeniać się na pobliskie tkanki.
Opcje leczenia mięsaków naczyniowych skóry
Leczenie mięsaków naczyń skórnych w dużej mierze zależy od wielkości i lokalizacji guza. Wczesne wykrycie i interwencja są kluczowe dla skutecznego leczenia. Opcje leczenia obejmują:
- Kriochirurgia: Małe guzy powierzchniowe można często leczyć za pomocą zamrożenia, procedury znanej jako kriochirurgia. Ta metoda skutecznie niszczy komórki guza przy minimalnej inwazyjności.
- Chirurgia laserowa:Chirurgię laserową można stosować również w celu usunięcia małych guzów. Jest to precyzyjna i skuteczna opcja leczenia, która wiąże się z mniejszym ryzykiem powstania blizn.
- Unikanie ekspozycji na słońce: W przypadku psów podatnych na naczyniakomięsaki związane ze słońcem, ograniczenie ekspozycji na promieniowanie UV jest kluczowe. Ograniczenie czasu przebywania na słońcu, stosowanie bezpiecznych dla psów kremów z filtrem i noszenie odzieży ochronnej może pomóc zapobiec tworzeniu się nowych guzów.
- Monitorowanie długoterminowe:Nawet po skutecznym leczeniu, z czasem mogą rozwinąć się nowe guzy, dlatego kluczowe znaczenie ma długoterminowa obserwacja w celu wczesnego wykrycia wszelkich przyszłych rozrostów.
Mięsaki naczyń krwionośnych skóry to agresywne guzy naczyń krwionośnych, które mogą znacząco wpłynąć na zdrowie psa, szczególnie w przypadku ras z dużą ekspozycją na słońce lub predyspozycjami genetycznymi. Wczesne wykrycie i szybkie leczenie są kluczowe dla leczenia tego schorzenia. Właściciele zwierząt domowych mogą pomóc zmniejszyć ryzyko u swojego psa, minimalizując ekspozycję na słońce i szukając porady weterynaryjnej przy pierwszych oznakach podejrzanych narośli skórnych.
przez TCMVET | wtorek 22, 2024 | Rak i guzy u psów
Hamartoma naskórkowa, znana również jako znamiona, to rzadkie schorzenia skóry, które pojawiają się jako ciemne, spiczaste guzki na skórze psa. Choć są łagodne, te narośla mogą powodować problemy kosmetyczne i są podatne na wtórne infekcje, szczególnie u szczeniąt. W tym artykule przyjrzymy się objawom, przyczynom i możliwościom leczenia hamartoma naskórkowego u psów.
Czym są guzy hamartomatyczne naskórka?
Hamartoma naskórkowa to łagodne zmiany skórne, które tworzą ciemne, wypukłe guzki, czasami ułożone w linii na skórze. Guzki te są zazwyczaj częstsze u młodych psów i szczeniąt i chociaż mogą wyglądać nieprzyjemnie, nie są nowotworowe. Hamartoma może jednak tworzyć pryszcze lub pogrubione fałdy skórne, co prowadzi do dyskomfortu i potencjalnej infekcji.
Objawy guzów hamartomatycznych naskórka
Podstawowym objawem hamartoma naskórkowego jest pojawienie się ciemnych, spiczastych guzków na skórze psa. Te narośla mogą różnić się rozmiarem i kształtem i mogą występować w różnych formach:
- Ostre, ciemne guzki:Znamienia mogą być małe i ciemne, wyglądać jak spiczaste narośla na powierzchni skóry.
- Pryszcze lub grube fałdy skórne:W niektórych przypadkach skóra wokół guza hamartoma ulega pogrubieniu lub tworzy struktury przypominające pryszcze.
- Układ liniowy:Czasami guzki te układają się w linię, co może być cechą charakterystyczną tej choroby.
- Skłonny do infekcji:Z uwagi na charakter narośli, mogą one gromadzić bakterie, co prowadzi do infekcji wtórnych, szczególnie jeśli pies drapie lub podrażnia dany obszar.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Chociaż dokładna przyczyna powstawania guzów hamartomatycznych naskórka nie zawsze jest znana, na ich rozwój wpływa kilka czynników:
- Genetics:U niektórych ras, takich jak Cocker Spaniele, naskórkowe hamartoma mogą być dziedziczne. Ta genetyczna predyspozycja sprawia, że są bardziej narażone na rozwój tej choroby w młodym wieku.
- Szczenięta:Tego rodzaju narośla skórne obserwuje się najczęściej u szczeniąt, chociaż mogą pojawić się u psów w każdym wieku.
Opcje leczenia guzów hamartoma naskórkowych
Leczenie naskórkowych hamartomów w dużej mierze zależy od wielkości i liczby narośli. Chociaż są łagodne, ryzyko infekcji i ich nieestetyczny wygląd często skłaniają do leczenia. Opcje obejmują:
- Usunięcie chirurgiczne:Małe guzy hamartomatyczne można zazwyczaj usunąć chirurgicznie z minimalnymi komplikacjami. Często jest to preferowana opcja, jeśli znamion jest niewiele i są zlokalizowane.
- Leczenie farmakologiczne:W przypadku psów z dużymi lub wieloma guzami hamartomatycznymi usunięcie chirurgiczne może być niemożliwe. W takich przypadkach lek może pomóc w opanowaniu stanu. Leki przeciwzapalne lub antybiotyki mogą zostać przepisane, jeśli występuje infekcja wtórna.
- Regularne monitorowanie:W przypadku łagodnych zmian, które nie powodują dyskomfortu ani infekcji, regularna kontrola przez lekarza weterynarii może wystarczyć, aby mieć pewność, że zmiany nie pogorszą się.
Hamartoma naskórkowa to rzadkie, łagodne schorzenia skóry, najczęściej występujące u szczeniąt i niektórych ras, takich jak cocker spaniele. Chociaż nie są szkodliwe, ich wygląd i ryzyko zakażenia często sprawiają, że konieczne jest usunięcie lub leczenie. Jeśli zauważysz nietypowe guzki lub zmiany skórne u swojego psa, skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby ustalić najlepszy sposób postępowania.
przez TCMVET | wtorek 21, 2024 | Rak i guzy u psów
Basal cell tumors are one of the most common types of benign skin tumors found in dogs. These growths typically affect middle-aged to older dogs and can appear as firm, dome-shaped masses on the skin. While generally non-cancerous, basal cell tumors can still cause discomfort due to their size and the potential for ulceration. In this article, we will explore the symptoms, causes, and treatment options for basal cell tumors in dogs.
What Are Basal Cell Tumors?
Basal cell tumors are skin growths that originate from the basal cells found in a dog’s skin. These tumors are typically benign, meaning they are not cancerous, but they can grow large and cause discomfort. They are most commonly found on the dog’s head (especially the ears), neck, and forelimbs. Although they are benign, they may cause problems such as ulceration, inflammation, and discomfort, particularly if they grow in size.
Symptoms of Basal Cell Tumors in Dogs
Basal cell tumors generally present as firm, elevated masses on the skin. These growths may vary in size, from small bumps less than 0.4 inches (1 centimeter) to large masses over 4 inches (10 centimeters) in diameter. Some additional characteristics include:
- Solitary lumps: The tumors often appear as single masses rather than multiple growths.
- Hairless or ulcerated surface: These lumps are frequently hairless, and in some cases, they may break open and ulcerate.
- Dome-shaped growths: The masses tend to have a dome-like shape, often sticking out from the skin on stalk-like projections.
- Dark coloration: In some instances, the tumors can be dark in color.
- Secondary cysts: Cysts may form within or around the tumor.
Despite their benign nature, basal cell tumors can become problematic when they ulcerate and cause secondary inflammation. Dogs with these tumors may experience discomfort, especially if the mass becomes infected or leads to the death of surrounding skin tissue.
Causes of Basal Cell Tumors in Dogs
Several factors may contribute to the development of basal cell tumors in dogs:
- Wiek: These tumors are more common in middle-aged to older dogs.
- Predyspozycje rasowe: Certain breeds, including Wirehaired Pointing Griffons, Kerry Blue Terriers, and Wheaten Terriers, are more likely to develop basal cell tumors.
- Sun exposure: Prolonged exposure to UV radiation may increase the risk of skin tumors in dogs.
Treatment Options for Basal Cell Tumors in Dogs
The most effective treatment for basal cell tumors is surgical removal. Since these tumors can grow large and cause discomfort due to ulceration and inflammation, removing the tumor eliminates the source of irritation. Surgery is typically straightforward, especially when the tumor is caught early before it grows too large.
In some cases, additional treatments such as antibiotics or anti-inflammatory medications may be prescribed to manage secondary infections or inflammation caused by the tumor. Once the tumor is removed, the chances of recurrence are generally low, and the dog’s quality of life improves significantly.
Basal cell tumors in dogs, while benign, can cause significant discomfort due to their size and potential for ulceration. Regular monitoring of your dog’s skin, especially if they belong to a breed predisposed to these tumors, can help catch any growths early. Surgical removal is an effective treatment and can prevent further complications such as infections or inflammation. If you notice any unusual lumps or masses on your dog’s skin, consult a veterinarian to determine the best course of action.
PL 
EN 
EN_GB 
ES 
NL 
PT 
IT 
FR 
DE 
JA 
KO 
ZH 