Nabłoniak rogowaciejący u psów: przyczyny, objawy i opcje leczenia

Nabłoniaki rogowaciejące, znane również jako keratoakantoma lub infundibular keratinizing acanthoma, to łagodne nowotwory skóry, które powszechnie występują u psów w średnim wieku. Nowotwory te charakteryzują się twardymi, warstwowymi grudkami wystającymi ze skóry i mogącymi przypominać małe rogi. Chociaż są na ogół niegroźne, mogą powodować dyskomfort lub prowadzić do powikłań, jeśli nie zostaną leczone. W tym artykule omówiono przyczyny, objawy i opcje leczenia nabłoniaków rogowaciejących u psów.

Czym są nabłoniaki rogowaciejące?

Nabłoniaki rogowaciejące to łagodne guzy, które zazwyczaj powstają z mieszków włosowych. Te narośla tworzą gniazda twardych, warstwowych grudek na skórze, które mogą wyglądać jak małe rogi lub torbiele rogowaciejące. Mogą rozwijać się w dowolnym miejscu na ciele psa, ale najczęściej występują na grzbiecie, ogonie i nogach. W niektórych przypadkach guzy te mogą powodować podrażnienia, prowadząc do drapania lub gryzienia, co może skutkować wtórnymi infekcjami lub urazami skóry.

Rasy zagrożone nabłoniakiem rogowaciejącym

Niektóre rasy psów są bardziej podatne na rozwój nabłonka rogowaciejącego. Psy w średnim wieku są szczególnie podatne, a do ras o wyższym ryzyku należą:

• Elkhoundy norweskie
• Owczarki belgijskie
• Lhasa Apsos
• Brodate collie

Elkhoundy norweskie i lhasa apso są szczególnie narażone na rozwój licznych nowotworów lub bardziej rozległą postać choroby.

Objawy nabłonka rogowaciejącego

Podstawowym objawem nabłoniaków rogowaciejących jest obecność twardych, rogowatych guzów na skórze. Guzy te mogą różnić się rozmiarem i mogą powodować dyskomfort w zależności od ich lokalizacji. Niektóre kluczowe objawy obejmują:

• Wypukłe, rogowe grudki:Guz wygląda jak twarde, warstwowe narośla wystające ponad powierzchnię skóry.
• Torbiele rogowaciejące:W niektórych przypadkach guzy mogą wyglądać jak zrogowaciałe torbiele, a nie rogi.
• Samouraz:Psy mogą drapać, pocierać lub gryźć guzy, co może prowadzić do urazów lub owrzodzeń.
• Zakażenia wtórne:Jeśli guzy zostaną podrażnione lub pękną, może dojść do zakażenia.

Przyczyny nabłoniaków rogowaciejących

Chociaż dokładna przyczyna nabłonka rogowaciejącego nie jest w pełni poznana, najprawdopodobniej pochodzi on z mieszków włosowych. Czynniki genetyczne mogą odgrywać rolę u niektórych ras, zwłaszcza tych predysponowanych do tej choroby. Czynniki środowiskowe, takie jak podrażnienie skóry lub uraz, mogą również przyczyniać się do rozwoju tych guzów.

Opcje leczenia nabłoniaków rogowaciejących

Leczenie nabłoniaków rogowaciejących zależy od ciężkości schorzenia i tego, czy guzy powodują dyskomfort lub powikłania. W niektórych przypadkach guzy mogą pozostać nieleczone, jeśli nie powodują żadnych problemów. Jednak leczenie jest zalecane w przypadku samourazów, owrzodzeń lub wtórnych infekcji.

• Usuwanie chirurgiczne: Chirurgiczne usunięcie jest preferowaną opcją leczenia, szczególnie jeśli pies odczuwa dyskomfort lub jeśli guzy są podatne na infekcje. Należy jednak pamiętać, że u psów prawdopodobnie rozwiną się dodatkowe guzy z czasem.
• Leki doustne retinoidowe:W przypadku psów z uogólnioną postacią choroby, w celu kontrolowania stanu i zmniejszenia występowania nowych guzów, mogą zostać przepisane doustne leki retinoidowe.
• Monitorowanie:W przypadkach, gdy guzy nie powodują żadnych problemów, zaleca się regularne monitorowanie, aby upewnić się, że nie ulegają pogorszeniu lub nie prowadzą do powikłań.

Nabłoniak rogowaciejący to łagodny nowotwór, który może powodować dyskomfort i powikłania u psów, szczególnie u niektórych ras, takich jak norweski elkhound i lhasa apso. Chociaż leczenie nie zawsze jest konieczne, zaleca się chirurgiczne usunięcie w przypadkach, gdy nowotwory prowadzą do samourazów lub infekcji. Przy odpowiednim leczeniu większość psów może żyć komfortowo z tą chorobą, chociaż z czasem mogą rozwinąć się dodatkowe nowotwory.