Prevalentie en kenmerken van plaveiselcelcarcinoom bij orale tumoren bij honden

Plaveiselcelcarcinoom (SCC) is een van de meest voorkomende kwaadaardige orale tumoren bij honden, goed voor ongeveer 20% tot 30% van alle gevallen, waardoor het de op één na meest voorkomende orale maligniteit is na maligne melanoom. Dit type kanker treft voornamelijk honden van middelbare leeftijd tot oudere honden, met een gemiddelde beginleeftijd tussen 8 en 10 jaar. Interessant genoeg lopen honden van grote rassen mogelijk een iets hoger risico op het ontwikkelen van SCC in vergelijking met kleinere rassen.

Plaveiselcelcarcinoom bij honden begrijpen

Plaveiselcelcarcinoom bij honden presenteert zich doorgaans als onregelmatige, bloemkoolachtige massa's in de mondholte. Deze tumoren worden het vaakst aangetroffen in gebieden zoals de snijtanden, de premolaren van de onderkaak en de kiezen van de bovenkaak. Bovendien kan plaveiselcelcarcinoom zich ontwikkelen op de tong en amandelen, waardoor vroege detectie lastig is zonder regelmatige orale onderzoeken.

Een van de alarmerende kenmerken van SCC is de potentie voor botinvasie. Op het moment van diagnose vertonen ongeveer 77% van de gevallen botbetrokkenheid, wat de behandeling en prognose aanzienlijk kan compliceren. Echter, ondanks dit agressieve gedrag, vertoont slechts een klein percentage van de gevallen metastasen naar de longen, met minder dan 10% die symptomen vertonen in de regionale lymfeklieren. Het is belangrijk om op te merken dat vergrote lymfeklieren bij aangetaste honden niet altijd op metastasen wijzen, maar het gevolg kunnen zijn van ontstekingscytokinen die door de tumor worden geproduceerd.

Hoger metastatisch potentieel op specifieke locaties

SCC-tumoren die zich aan de basis van de tong en de amandelen bevinden, zijn met name zorgwekkend vanwege hun grotere neiging tot lokale lymfeklierbetrokkenheid en verre longmetastasen. Dit maakt vroege interventie en agressieve behandelstrategieën cruciaal om deze gevallen effectief te behandelen.

Interessant genoeg vertoont een variant van SCC, bekend als papillair plaveiselcelcarcinoom, dat vaak voorkomt bij jongere honden, een ander klinisch gedrag. Hoewel het lokaal omliggende weefsels kan binnendringen, metastaseert het doorgaans niet, wat een gunstigere prognose biedt in vergelijking met de meer voorkomende vormen van SCC.

De prevalentie en kenmerken van plaveiselcelcarcinoom in orale tumoren bij honden benadrukken het belang van vroege detectie en interventie. Regelmatige veterinaire controles, met name bij oudere honden en honden van grote rassen, kunnen van groot belang zijn bij het opsporen van deze tumoren voordat ze zich ontwikkelen tot een meer gevorderd en uitdagend stadium. Inzicht in de verschillende gedragingen van SCC op basis van de locatie en het type variant kan helpen bij het nemen van behandelbeslissingen en het verbeteren van de uitkomsten voor getroffen honden.