Cutane versus subcutane mestceltumoren bij honden: belangrijkste verschillen, diagnose en behandeling

Mastceltumoren bij honden begrijpen

Mestceltumoren (MCT's) zijn een veel voorkomende vorm van kanker bij honden. Ze zijn afkomstig van mestcellen, die deel uitmaken van het immuunsysteem en betrokken zijn bij allergische reacties en ontstekingen. Deze tumoren kunnen in verschillende delen van het lichaam voorkomen en worden over het algemeen in twee typen onderverdeeld: cutaan (huid) en subcutaan (onder de huid). Het begrijpen van de verschillen tussen deze twee typen is cruciaal voor een effectieve diagnose en behandeling.

Cutane mestceltumoren

Cutane mestceltumoren bevinden zich op het huidoppervlak. Ze zijn de meest voorkomende vorm van mestceltumoren bij honden en kunnen qua uiterlijk sterk variëren. Hier zijn enkele belangrijke kenmerken:

1. Verschijning: Cutane MCT's kunnen verschijnen als enkele of meerdere knobbeltjes op de huid. Ze kunnen glad of zweren zijn en kunnen in grootte variëren van kleine knobbeltjes tot grote massa's.
2. Plaats: Deze tumoren kunnen overal op het lichaam van de hond worden aangetroffen, maar worden vaak gezien op de romp, ledematen en geslachtsdelen.
3. Gedrag: Het gedrag van cutane MCT's kan variëren van goedaardig tot zeer agressief. Sommige kunnen langzaam groeien, terwijl andere zich snel naar andere delen van het lichaam kunnen verspreiden.

Subcutane mestceltumoren

Subcutane mestceltumoren worden onder de huid aangetroffen. Ze komen over het algemeen minder vaak voor dan cutane MCT’s en hebben vaak andere kenmerken:

1. Verschijning: Subcutane MCT's zijn doorgaans minder zichtbaar omdat ze zich onder de huid bevinden. Ze kunnen aanvoelen als een stevige, beweegbare knobbel en zijn meestal niet zweren.
2. Plaats: Deze tumoren worden vaak aangetroffen in het onderhuidse weefsel van de ledematen en de romp.
3. Gedrag: Subcutane MCT's zijn over het algemeen minder agressief dan cutane MCT's. Ze hebben de neiging langzamer te groeien en hebben een kleinere kans op verspreiding (uitzaaiing) naar andere delen van het lichaam.

Diagnose van mestceltumoren

Een nauwkeurige diagnose is essentieel voor het bepalen van de juiste behandeling voor mestceltumoren. Dit zijn de gebruikelijke diagnostische methoden:

• Fijne naaldaspiratie (FNA): Met een fijne naald wordt een celmonster uit de tumor genomen en onder een microscoop onderzocht.
• Biopsie: Een weefselmonster wordt operatief verwijderd en geanalyseerd om de graad en agressiviteit van de tumor te bepalen.
• In beeld brengen: Röntgenfoto's, echografieën en CT-scans kunnen worden gebruikt om de grootte en verspreiding van de tumor te beoordelen.

Behandelingsopties voor mestceltumoren

De behandelaanpak voor mestceltumoren hangt af van verschillende factoren, waaronder het type, de locatie en de graad van de tumor. Veel voorkomende behandelingsopties zijn onder meer:

1. Chirurgisch verwijderen: Dit is vaak de eerste behandelingslijn, gericht op het volledig verwijderen van de tumor met schone marges om herhaling te voorkomen.
2. Bestralingstherapie: Gebruikt wanneer chirurgische verwijdering onvolledig of niet haalbaar is, kan bestraling de tumor helpen verkleinen en de symptomen onder controle houden.
3. Chemotherapie: Bij agressieve of uitgezaaide tumoren kan chemotherapie helpen de verspreiding van kankercellen onder controle te houden.
4. Gerichte therapie: Geneesmiddelen zoals Palladia zijn specifiek ontworpen om mestceltumoren aan te pakken en hun groei te remmen.
5. Holistic and Supportive Care: Voedingsondersteuning, kruidensupplementen en alternatieve therapieën kunnen het algehele welzijn van honden die een behandeling ondergaan, verbeteren.

Conclusie

Het begrijpen van de verschillen tussen cutane en subcutane mestceltumoren is cruciaal voor een effectieve diagnose en behandeling. Hoewel beide typen aanzienlijke gezondheidsrisico's kunnen opleveren, kunnen vroege detectie en passende medische interventie de prognose van uw hond aanzienlijk verbeteren. Als u ongebruikelijke knobbeltjes of veranderingen in de huid van uw hond opmerkt, raadpleeg dan onmiddellijk een dierenarts voor een grondige evaluatie.