deur Dr. Faith Whitehead | 11 november 2022 | Kattenkanker en tumoren, Hondenkanker en tumoren, Geneesmiddelen en therapieën, huisdier Chinese kruidengeneeskunde, Onderzoek en nieuws
Sommige mensen hebben misschien positieve ervaringen gehad met het werken met Chinese dierenartsen en vinden hen betrouwbaar, terwijl anderen misschien negatieve ervaringen hebben gehad of negatieve dingen van anderen hebben gehoord en hen daarom niet vertrouwen. Sommige mensen geloven misschien dat Chinese dierenartsen niet zo gekwalificeerd zijn als dierenartsen uit andere landen, terwijl anderen misschien denken dat ze net zo gekwalificeerd zijn. Sommige mensen denken misschien dat Chinese dierenartsen eerder traditionele Chinese geneeswijzen (TCM) zullen gebruiken, terwijl anderen misschien denken dat ze net zo vaak westerse geneeswijzen zullen gebruiken. Sommige mensen denken misschien dat Chinese dierenartsen goedkoper zijn dan dierenartsen uit andere landen, terwijl anderen misschien denken dat ze net zo duur zijn.
De Chinezen hebben een lange en trotse traditie van diergeneeskunde. Al duizenden jaren gebruiken de Chinezen hun kennis van de anatomie en fysiologie van dieren om een breed scala aan dierziekten te behandelen. Tegenwoordig behoren Chinese dierenartsen tot de hoogst opgeleide en ervaren ter wereld. Zij kunnen deskundige zorg verlenen aan een breed scala aan dieren, van huisdieren tot vee. Daarnaast zijn zij bekwaam in de nieuwste diagnostiek- en behandeltechnieken. Als gevolg hiervan kunnen Chinese dierenartsen uitstekende zorg aan hun patiënten bieden. De Chinese dierenartsen hebben blijk gegeven van uitstekende capaciteiten bij de behandeling van een breed scala aan dierziekten, variërend van infectieziekten tot kanker. Ze hebben ook grote vaardigheid getoond in de chirurgische behandeling van dieren. Daarnaast hebben zij een aantal innovatieve technieken ontwikkeld voor de verzorging en behandeling van dieren.
In de Chinese samenleving worden dierenartsen als zeer betrouwbaar gezien en vaak worden de overtuigingen van artsen als het meest waardevol beschouwd. Ze worden gezien als uiterst intelligent, principieel, ethisch en met beperkte kennis. Ouderen voelen zich misschien op hun gemak als ze de overtuigingen van hun kinderen aan artsen overlaten. Het identificeren van de gezondheidszorgproxy zou voor sommige Chinese ouderen dus als onbelangrijk worden beschouwd. De overeenstemming tussen familieleden wordt gerespecteerd, en het oordeel van deze arts zal veranderen en de discussie over het levenseinde bepalen, terwijl de gedachte aan de gezondheidszorgvertegenwoordiger, of 'enige pleitbezorger', kan worden gezien als een barrière voor het besluitvormingsproces . Dierenartsen spelen een leidende rol in het welzijn van onze gemeenschap door voor dieren te zorgen en door hun expertise en training in te zetten om ook de menselijke gezondheid te ondersteunen en te verbeteren.
In ‘Dogs in China: An Investigation into Pet Markets, Animal Welfare, Cross-border Trade and Quarantaine’ schreven de auteurs van het rapport Emma Hockridge en Peter J. Li: ‘De Chinese voedsel- en geneesmiddelentoezichthouder, de Food and Drug Administration (CFDA) , is verantwoordelijk voor het toezicht op de kwaliteit van diergeneesmiddelen, en het Ministerie van Landbouw (MOA) is verantwoordelijk voor het toezicht op het gebruik van diergeneesmiddelen.” Het Chinese veterinaire beroep is de afgelopen jaren gegroeid. Volgens de China Veterinary Association is het aantal praktiserende dierenartsen gestegen van ongeveer 50.000 in 1998 naar ruim 100.000 in 2013. Volgens de China Veterinary Association is het aantal praktiserende dierenartsen gestegen van ongeveer 50.000 in 1998 naar ruim 100.000 in 2013. 2013. Ook de dierenartsen zijn zeer professioneel. Ze weten wat ze moeten doen en hoe ze de dieren moeten behandelen. Ook beschikken zij over de benodigde benodigdheden om de dieren te behandelen. Alle dierenartsen in China zijn hooggekwalificeerd.
Over de auteur: Dr. Faith Whitehead; is een erkend dierenarts en onderzoeker.
deur Dr. Faith Whitehead | 11 november 2022 | Onderzoek en nieuws
Het verplaatsen van dieren van de ene plaats naar de andere wordt migratie genoemd. Er zijn twee hoofdtypen migratie: 1. Seizoensmigratie Seizoensmigratie is het meest voorkomende type migratie. Dieren migreren om voedsel te vinden of om te ontsnappen aan barre weersomstandigheden. Sommige dieren migreren bijvoorbeeld om koude winters te vermijden. 2. Levenslange migratie Bij levenslange migratie migreren dieren één keer in hun leven. Dit gebeurt meestal wanneer dieren op zoek zijn naar een nieuwe plek om te wonen. Sommige dieren migreren bijvoorbeeld om een nieuw huis te vinden nadat hun oorspronkelijke huis is verwoest.
Migratie is een kostbare onderneming en dieren moeten de kosten en baten van migratie zorgvuldig afwegen voordat ze aan de reis beginnen. Afhankelijk van de afgelegde afstand en de benodigde middelen kan migratie een energetisch veeleisend proces zijn, waarbij dieren het risico lopen gewond te raken of zelfs te overlijden. Dieren zoeken vaak naar een duurzaam gebied met toegang tot veel van de hulpbronnen die ze tijdens hun migratie nodig hebben. Terwijl sommige soorten het vermijden om naar dezelfde plaats terug te keren, bewegen andere zich heen en weer tussen dezelfde regio's. Ondanks de risico's is migratie een essentieel gedrag dat dieren in staat stelt zich aan te passen aan veranderingen in hun omgeving en hun overleving te verzekeren.
Migrerende dieren kunnen in groepen of individueel reizen. Afhankelijk van de soort reizen sommige dieren in zeer grote groepen, terwijl andere alleen of in kleine groepen reizen. De manier waarop dieren migreren kan variëren, afhankelijk van de hulpbronnen die ze nodig hebben en de geografische kenmerken van hun migratieroute. Dieren gebruiken verschillende methoden om te migreren. Sommige dieren, zoals vogels, gebruiken de zon en de sterren om te navigeren. Anderen, zoals zalm, gebruiken het magnetische veld van de aarde. Sommige dieren, zoals kariboes, volgen specifieke paden. Anderen, zoals paling, reizen langs zeestromingen.
De levensduur van het dier kan als algemene leidraad worden gebruikt bij het bepalen waar dieren migreren. In tegenstelling tot dieren met een kortere levensduur, die in de loop van de tijd vaak naar nieuwe gebieden verhuizen, keren dieren met een langere levensduur vaak terug naar hun oorspronkelijke locatie. Dit is te wijten aan verschillende factoren, zoals het feit dat dieren met een langere levensduur doorgaans een beter begrip van hun omgeving en een veiligere voedselvoorziening hebben. Bovendien zijn deze dieren vaak beter bestand tegen ziekten en predatie, waardoor ze langer op hun oorspronkelijke locatie kunnen blijven. Bovendien leven mensen met een kortere levensduur mogelijk niet lang genoeg om zich te herinneren waar ze vandaan komen, terwijl mensen met een langere levensduur mogelijk een beter geheugen hebben en de weg terug kunnen vinden naar hun oorspronkelijke locatie. De specifieke migratiepatronen van individuele dieren kunnen variëren afhankelijk van een aantal factoren, waaronder het seizoen, de beschikbaarheid van voedsel en veranderingen in de omgeving.
Dieren met een levensduur van minder dan een jaar, zoals bepaalde vissen of amfibieën, migreren doorgaans als volwassenen naar nieuwe locaties om geschikte broedplaatsen te vinden. Dieren met een levensduur van één tot tien jaar, zoals veel vogels of reptielen, migreren daarentegen doorgaans terug naar hun geboorteplaats. De afstand die dieren migreren kan ook als leidraad worden gebruikt bij het bepalen waar dieren migreren. Dieren die over lange afstanden migreren, zullen eerder op zoek zijn naar voedsel of nieuw territorium, terwijl dieren die over kortere afstanden migreren eerder zullen verhuizen als reactie op veranderingen in de omgeving, zoals de beschikbaarheid van water of onderdak.
deur Dr. Faith Whitehead | 11 november 2022 | Dierenverhaal, Onderzoek en nieuws
Mensen fokken nu meer dan ooit huisdieren. Er zijn maar weinig mensen die honden uitlaten als je een wandeling door een park maakt of zelfs maar door de straten loopt. In werkelijkheid accepteren veel locaties nu huisdieren, en op verschillende locaties zijn dierencafés beschikbaar. Mensen willen om verschillende redenen huisdieren. Sommige mensen willen ze houden als loyale vrienden en metgezellen, sommige mensen willen ze houden vanwege hun schoonheid, en sommige mensen willen ze houden vanwege hun ongewone en unieke eigenschappen. Mensen houden al heel lang huisdieren. De eerste bekende honden werden meer dan 14.000 jaar geleden gedomesticeerd. Sindsdien zijn mensen allerlei soorten dieren als hun eigen dieren blijven houden, waaronder honden, katten, vogels, konijnen, hamsters, vissen en meer. Mensen raken steeds meer geïnteresseerd in het houden van huisdieren. Sterker nog, de huisdierenindustrie groeit. In de Verenigde Staten is de huisdierenindustrie een industrie van $72 miljard. De verwachting is dat deze sector zal blijven groeien. Sommige mensen kiezen ervoor om huisdieren uit opvangcentra te adopteren in plaats van ze bij fokkers of dierenwinkels te kopen.
Alleen al in de Verenigde Staten worden jaarlijks bijna 25 miljoen dieren gebruikt voor experimenten. Honden, katten, konijntjes, varkens, lammeren, apen en andere wezens behoren daartoe. Ze worden opgesloten in kleine kooien waar ze onder dwang chemicaliën krijgen toegediend, gaten in hun schedels worden geboord en andere pijnlijke procedures ondergaan. De gelukkigen worden geëuthanaseerd als hun kwelling voorbij is. Veel anderen worden echter in de steek gelaten en sterven vaak omdat ze ziek zijn en niet voor zichzelf kunnen zorgen. Er is geen wet die laboratoria verplicht om huizen te vinden voor de dieren die ze niet langer nodig hebben, dus wordt het lot van deze wezens vaak overgelaten aan het oordeel van individuele wetenschappers. Als gevolg hiervan worden veel dieren die bij experimenten worden gebruikt, eenvoudigweg gedood als het onderzoek klaar is. Er zijn een aantal dierenrechtenorganisaties, zoals People for the Ethical Treatment of Animals (PETA), die zich inzetten om de wreedheid van dierproeven aan het licht te brengen en te lobbyen voor strengere regelgeving. Deze groepen bieden ook ondersteuning aan wetenschappers die alternatieven willen vinden voor het gebruik van dieren in hun onderzoek.
Dierproeven worden ook wel ‘dierproeven’, ‘dierproeven’ en ‘dieronderzoek’ genoemd. Het wordt gebruikt om de veiligheid en effectiviteit van een product te evalueren en om te begrijpen hoe het menselijk lichaam functioneert. Er zijn drie soorten dierproeven: In-vitro-experimenten worden uitgevoerd met cellen of weefsels die uit het lichaam zijn verwijderd. In vivo experimenten worden uitgevoerd met levende dieren. In silico-experimenten worden uitgevoerd met behulp van computermodellen. Dierproeven worden door sommige mensen als een noodzakelijk kwaad beschouwd, terwijl anderen geloven dat het een inhumane en wrede praktijk is. Het debat rond de ethiek van dierproeven is complex en vaak emotioneel. Degenen die dierproeven steunen, doen dit om verschillende redenen. Zij beweren dat dierproeven noodzakelijk zijn voor de vooruitgang van de medische wetenschap en dat dit heeft geleid tot de ontwikkeling van levensreddende behandelingen en vaccins. Ze beweren ook dat de dieren die bij experimenten worden gebruikt, goed worden verzorgd en dat hun rechten door de wet worden beschermd. Degenen die tegen dierproeven zijn, doen dit om verschillende redenen. Zij beweren dat het wreed en inhumaan is om dieren te gebruiken voor experimenten. Ze beweren ook dat er alternatieve onderzoeksmethoden bestaan waarbij geen dieren worden gebruikt.
De testindustrie onderwerpt dieren vaak aan tests die op het punt staan marteling te worden. Dieren worden vaak speciaal gefokt om mee te experimenteren. De tests op dieren zijn vaak pijnlijk en soms dodelijk. Dieren ervaren angst en lijden tijdens experimenten. Dieren kunnen geen toestemming geven om mee te experimenteren. Proefpersonen kunnen gedwongen worden verslaafd te raken aan drugs, of worden blootgesteld aan HIV of andere dodelijke ziekten. Naast de ethische problemen die met dierproeven gepaard gaan, zijn er ook wetenschappelijke problemen. Dieren reageren anders op medicijnen en andere stoffen dan mensen. Dit betekent dat de resultaten van dierproeven mogelijk niet accuraat zijn wanneer ze op mensen worden toegepast.
Over de auteur: Dr. Faith Whitehead; is een erkend dierenarts en onderzoeker.
deur Dr. Faith Whitehead | 11 november 2022 | Dierenverhaal, Onderzoek en nieuws
Huisdieren zijn de beste vrienden voor kinderen. Ze houden van kinderen en genieten van hun gezelschap. Huisdieren bieden kinderen gezelschap, liefde en geborgenheid. Ze leren kinderen hoe ze van anderen moeten houden en voor anderen moeten zorgen. Kinderen die huisdieren hebben, zijn waarschijnlijk gelukkiger en hebben een hoger zelfbeeld. Ze hebben ook minder kans op angst en depressie. Enkele van de voordelen van de verbinding tussen kinderen en huisdieren zijn dat ze kinderen helpen empathie te ontwikkelen, dat ze gezelschap kunnen bieden, dat ze kinderen kunnen helpen verantwoordelijkheid te leren en dat ze kinderen kunnen helpen zich geliefd en veilig te voelen. Huisdieren kunnen kinderen helpen empathie te ontwikkelen door hen te leren voor een ander levend wezen te zorgen. Huisdieren kunnen gezelschap bieden door een constante vriend voor een kind te zijn. Huisdieren kunnen kinderen helpen verantwoordelijkheid te leren door hen te leren voor een ander levend wezen te zorgen. Huisdieren kunnen ervoor zorgen dat kinderen zich geliefd en veilig voelen door hen een loyale en liefdevolle metgezel te bieden.
De relatie tussen kinderen en huisdieren is lang en gevarieerd. Huisdieren bieden gezelschap en absolute liefde voor kinderen, die op hun beurt vaak zorg en aandacht bieden voor hun harige (of soms geschubde) vriendjes. Deze symbiotische relatie kan voor beide partijen veel voordelen bieden, waaronder verhoogde fysieke activiteit, verminderde eenzaamheid en angst, en verbeterde sociale vaardigheden. Huisdieren kunnen kinderen ook leren over de levenscyclus en hoe om te gaan met de dood van een dierbare. Ze kunnen ook empathie en verantwoordelijkheid opwekken bij kinderen, die moeten leren voor hun huisdieren te zorgen om ze gezond en gelukkig te houden. Er zijn uiteraard enkele risico's verbonden aan het houden van huisdieren, waaronder de kans op beten of krabben, allergieën en de verspreiding van ziekten. Deze risico's kunnen echter worden geminimaliseerd door het juiste huisdier voor uw gezin te kiezen en kinderen te leren hoe ze veilig met hun nieuwe harige (of geschubde) vriend kunnen omgaan.
Veel mensen zijn van mening dat het idee om kinderen aan huisdieren bloot te stellen controversieel is. Sommige mensen zijn van mening dat het goed is voor kinderen om in contact te komen met huisdieren, omdat het hen verantwoordelijkheid, empathie en andere belangrijke levensvaardigheden kan bijbrengen. Anderen zijn van mening dat huisdieren gevaarlijk kunnen zijn voor kinderen en dat kinderen niet alleen met hen mogen worden gelaten. Uiteindelijk is de beslissing om kinderen al dan niet aan huisdieren bloot te stellen een persoonlijke beslissing. Sommige kinderen vormen misschien een sterke band met hun huisdieren en beschouwen ze als onderdeel van hun sociale kring, terwijl anderen misschien niet zo gehecht zijn en ze meer als eigendom beschouwen. Uiteindelijk is het aan het individuele kind en de manier waarop het met zijn huisdier omgaat, dat zal bepalen of en hoe zijn sociale leven wordt beïnvloed. Voor sommige kinderen kan het hebben van een huisdier hen een gevoel van gezelschap en verantwoordelijkheid geven. Deze kinderen voelen zich misschien meer op hun gemak in de omgang met andere kinderen die ook huisdieren hebben, omdat ze iets gemeen hebben waar ze een band mee kunnen opbouwen. Voor andere kinderen kan het hebben van een huisdier een gevoel van onafhankelijkheid bevorderen, omdat ze leren voor een ander levend wezen te zorgen. Het is waarschijnlijker dat deze kinderen zelfstandig activiteiten ondernemen, zoals het verkennen van de natuur, en misschien niet zo vaak de behoefte voelen om bij anderen in de buurt te zijn.
Over de auteur: Dr. Faith Whitehead; is een erkend dierenarts en onderzoeker.
NL 
EN 
IT 
PL 
ES 
DA 
PT 
ID 
SV 
FR 
EL 
DE 
JA 
KO 
ZH 