door TCMVET | 25 september 2024 | Hondenkanker en tumoren
Kanker is een van de belangrijkste doodsoorzaken bij huisdieren, vooral naarmate ze ouder worden. Hoewel het niet altijd mogelijk is om kanker te voorkomen, kunnen vroege detectie en behandeling de overlevingskansen aanzienlijk vergroten en huisdieren in staat stellen om terug te keren naar een normaal, gezond leven. Routinematige veterinaire controles, gecombineerd met diagnostische tests, zijn essentieel bij het identificeren van kanker voordat het zich ontwikkelt tot meer gevorderde stadia. Dit artikel onderzoekt het belang van vroege detectie van kanker bij huisdieren en hoe regelmatige veterinaire zorg een verschil kan maken in de uitkomsten.
Vroege detectie: de sleutel tot succesvolle kankerbehandeling
Hoe eerder kanker bij huisdieren wordt ontdekt, hoe makkelijker het te behandelen is. Een vroege kankerbehandeling is vaak effectiever en de kans op remissie of genezing is groter. Dierenartsen raden aan om huisdieren regelmatig lichamelijk te laten onderzoeken, vooral naarmate ze ouder worden, om tekenen van ziekte, waaronder kanker, op te sporen die voor het ongetrainde oog niet zichtbaar zijn. Door afwijkingen vroegtijdig te identificeren, kunnen huisdiereigenaren hun dieren de beste kans op herstel geven.
Routinematige veterinaire onderzoeken ter preventie van kanker
Dierenartsen spelen een cruciale rol bij het identificeren van mogelijke gezondheidsproblemen, waaronder kanker, bij huisdieren. Jaarlijkse of halfjaarlijkse controles zouden een prioriteit moeten zijn voor alle huisdiereigenaren, met speciale nadruk op oudere huisdieren, die een groter risico lopen op het ontwikkelen van kanker. Deze onderzoeken omvatten doorgaans:
- Bloed- en urineonderzoek:Deze tests kunnen tekenen van kanker detecteren, zelfs als het dier gezond lijkt.
- Lichamelijke onderzoeken:De dierenarts zal het huisdier zorgvuldig onderzoeken op ongewone bulten, knobbels of gezwellen.
- HuidkaartenSommige dierenartsen gebruiken huidkaarten om de groei van eventuele massa's bij te houden en deze in de loop van de tijd te vergelijken. Zo kunnen ze ervoor zorgen dat nieuwe of snelgroeiende massa's worden bemonsterd.
Huidmassa's identificeren en testen
Bulten of massa's op de huid van een huisdier zijn niet altijd kankerachtig, maar het is belangrijk om ze te bemonsteren om kwaadaardige aandoeningen uit te sluiten. Een eenvoudige procedure genaamd een fijne naaldaspiratie stelt de dierenarts in staat om cellen uit een massa te verzamelen. Deze cellen worden op een glazen objectglaasje verspreid, gekleurd en onder een microscoop onderzocht om te bepalen of de massa goedaardig of kwaadaardig is. Soms wordt het objectglaasje naar een veterinair patholoog gestuurd voor verdere analyse om het type massa nauwkeurig te diagnosticeren. Het is cruciaal om kanker in dit stadium te ontdekken, omdat behandelingsopties doorgaans minder invasief en succesvoller zijn wanneer de ziekte zich in een vroeg stadium bevindt.
Jaarlijkse gezondheidscontroles voor oudere huisdieren
Oudere huisdieren lopen een groter risico om kanker te ontwikkelen, daarom zijn regelmatige gezondheidscontroles zo belangrijk. Deze controles, waaronder bloedonderzoek, urineanalyse en lichamelijk onderzoek, stellen dierenartsen in staat om kanker vroegtijdig te detecteren. Zelfs als een huisdier gezond lijkt, kunnen onderliggende gezondheidsproblemen worden ontdekt via deze tests, wat leidt tot een snelle behandeling voordat de symptomen ernstig worden.
De rol van regelmatige controles bij kankerpreventie
Hoewel kanker bij huisdieren niet altijd kan worden voorkomen, kan vroege detectie door routinematige veterinaire zorg de uitkomst van de behandeling aanzienlijk verbeteren. Door regelmatige onderzoeken in te plannen, proactief te zijn met het testen van huidmassa's en de aanbevolen bloed- en urinetesten bij te houden, kunnen huisdiereigenaren ervoor zorgen dat hun huisdieren de best mogelijke zorg krijgen. Regelmatige controles zijn de sleutel tot het vroegtijdig identificeren van kanker en het geven van uw huisdier de beste kans op herstel.
door TCMVET | 24 september 2024 | Hondenkanker en tumoren
Kanker is een groeiende zorg onder huisdiereigenaren, en hoewel het lastig kan zijn om het te voorkomen, zijn er praktische stappen die u kunt nemen om bekende risicofactoren in de omgeving van uw huisdier te verminderen. Door blootstelling aan schadelijke elementen zoals ultraviolette straling, meeroken en omgevingsgifstoffen te minimaliseren, kunt u uw huisdier helpen beschermen tegen het ontwikkelen van kanker. Dit artikel biedt bruikbare tips over hoe u het risico op kanker voor uw huisdier kunt verminderen en een gezondere leefomgeving kunt creëren.
Het risico op huidkanker bij huisdieren verminderen
Een van de meest te voorkomen vormen van kanker bij huisdieren is huidkanker, vooral bij huisdieren met een lichtgekleurde vacht of huid. Ultraviolette (UV) straling van de zon is een belangrijke oorzaak van huidkanker bij zowel katten als honden, vooral op plekken met weinig haar of pigmentatie. Katten lopen het grootste risico om huidkanker te ontwikkelen rond hun oogleden, neus en oren, terwijl honden kwetsbaarder zijn op plekken zoals de buik.
Om het risico op huidkanker te verminderen:
- Beperk blootstelling aan direct zonlicht: Houd huisdieren tijdens de piekuren van de UV-straling, meestal tussen 12.00 en 16.00 uur, vooral in de zomer, binnen of in de schaduw.
- Gebruik zonnebrandcrème die veilig is voor huisdieren: Smeer zonnebrandcrème op kwetsbare plekken, vooral bij huisdieren met een witte of lichtgekleurde vacht, wanneer blootstelling aan de buitenlucht onvermijdelijk is.
- Houd de zonnebanktijd in de gaten:Korte buitenactiviteiten, zoals wandelen of naar het toilet gaan, vormen een minimaal risico, maar langdurige blootstelling, met name voor huisdieren die buiten zijn, moet worden vermeden.
De gevaren van meeroken voor huisdieren
Net zoals meeroken schadelijk is voor mensen, verhoogt het ook het risico op kanker bij huisdieren. Huisdieren die bij rokers wonen, ademen gifstoffen in, waardoor ze een groter risico lopen op het ontwikkelen van luchtweg- en mondkanker. Katten kunnen bijvoorbeeld kanker in hun bek krijgen door de gifstoffen in sigarettenrook, terwijl honden die worden blootgesteld aan meeroken meer kans hebben op longkanker.
Om de blootstelling van uw huisdier aan rookgerelateerde kankerrisico's te verminderen:
- Stop met roken in huis:Het creëren van een rookvrije omgeving is niet alleen gunstig voor de roker, maar vermindert ook aanzienlijk de gezondheidsrisico's voor huisdieren.
- Rook buiten: Als stoppen met roken geen optie is, beperk het roken dan tot buitenruimtes, uit de buurt van uw huisdieren.
Minimaliseren van blootstelling aan milieutoxines
Huishoudelijke chemicaliën, zoals pesticiden en herbiciden, kunnen carcinogenen bevatten die het risico op kanker bij uw huisdier vergroten. Huisdieren worden vaak blootgesteld aan deze chemicaliën door op behandelde oppervlakken te lopen of door stoffen in te nemen die ze in hun omgeving tegenkomen.
Om blootstelling aan schadelijke gifstoffen te verminderen:
- Chemicaliën veilig opslaan: Houd schoonmaakmiddelen, pesticiden, herbiciden en andere chemicaliën buiten bereik van huisdieren.
- Gebruik producten die veilig zijn voor huisdierenKies indien mogelijk voor natuurlijke, niet-giftige alternatieven voor agressieve chemicaliën.
- Spoel de poten af na een wandeling: Als uw huisdier in contact komt met behandelde gazons of oppervlakken, spoel dan de poten van uw huisdier af om te voorkomen dat hij/zij giftige stoffen binnenkrijgt.
Een proactieve aanpak om het risico op kanker bij huisdieren te verminderen
Hoewel het onmogelijk is om het risico op kanker bij huisdieren volledig uit te sluiten, kan het nemen van proactieve stappen om hun blootstelling aan schadelijke elementen in hun omgeving te verminderen, hun risico aanzienlijk verlagen. Bescherm uw huisdieren tegen UV-straling, creëer een rookvrij huis en minimaliseer hun blootstelling aan omgevingsgifstoffen. Door deze richtlijnen te volgen, kunt u helpen een gezonder en veiliger leven voor uw harige metgezellen te garanderen.
door TCMVET | 23 september 2024 | Hondenkanker en tumoren
Ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen zijn zeldzame maar agressieve kankers die ontstaan uit mesenchymale cellen bij honden. Mesenchymale cellen zijn de bouwstenen van bindweefsel, bloed, lymfeklieren en verschillende organen. Omdat deze cellen losjes georganiseerd en onontwikkeld zijn, zijn de resulterende kankers vaak moeilijk te identificeren en diagnosticeren. Dit artikel onderzoekt wat ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen zijn, hoe ze worden gediagnosticeerd en de typische behandelingsopties, waaronder chirurgie.
Wat zijn ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen?
Sarcomen zijn kankers die ontstaan in mesenchymale cellen, die bindweefsels vormen in het hele lichaam. Deze cellen zijn verantwoordelijk voor de ontwikkeling van botten, spieren, vet, bloedvaten en andere structurele componenten van het lichaam. In het geval van ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen zijn de kankercellen zeer abnormaal en hebben ze de kenmerken van hun oorspronkelijke weefseltype verloren, waardoor ze moeilijk te categoriseren zijn.
Ongedifferentieerde sarcomen zijn die waarbij de cellen niet lijken op normale weefselcellen. Anaplastische sarcomen verwijzen naar kankercellen die zeer ongeorganiseerd en onderontwikkeld zijn. Deze tumoren hebben de neiging om snel te groeien en zich te verspreiden naar omliggend weefsel, waardoor vroege detectie en behandeling cruciaal zijn.
Oorzaken en risicofactoren
De exacte oorzaken van ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen bij honden zijn niet goed begrepen. Risicofactoren kunnen echter zijn:
- Genetica: Bepaalde rassen kunnen een genetische aanleg hebben voor het ontwikkelen van sarcomen.
- Age: Oudere honden hebben een grotere kans om dit type kanker te krijgen.
- Eerdere verwondingen of trauma's: Lichaamsdelen die eerder gewond of beschadigd zijn geraakt, lopen mogelijk een groter risico op de ontwikkeling van mesenchymale celkanker.
Symptomen waar u op moet letten
Tekenen van ongedifferentieerde of anaplastische sarcomen bij honden kunnen variëren, afhankelijk van de locatie van de tumor. Veelvoorkomende symptomen zijn:
- Lumps or Masses: Een stevige bult of zwelling onder de huid die snel groeit.
- Pijn of kreupelheid: Als de tumor zich in de buurt van een gewricht of in een ledemaat bevindt, kan de hond pijn of moeite met bewegen ervaren.
- Gewichtsverlies of verlies van eetlust: Bij gevorderde gevallen kunnen er systemische effecten optreden, zoals gewichtsverlies of een gebrek aan interesse in eten.
Als u een van deze symptomen bij uw hond opmerkt, is het essentieel om zo snel mogelijk een dierenarts te raadplegen. Een vroege diagnose kan de behandelresultaten aanzienlijk verbeteren.
Diagnose van ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen
Het diagnosticeren van ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen kan een uitdaging zijn vanwege de ongeorganiseerde aard van de kankercellen. Meestal is een biopsie vereist om een monster van het tumorweefsel te verkrijgen, dat vervolgens onder een microscoop wordt onderzocht. Aanvullende tests zoals röntgenfoto's, CT-scans of MRI's kunnen worden gebruikt om de omvang van de tumor te bepalen en of deze zich naar andere delen van het lichaam heeft verspreid.
Behandelingsopties
Na de diagnose is de primaire behandeling voor ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen een operatie. Echter, gezien de agressieve aard van deze kankers, houdt een operatie vaak in dat niet alleen de tumor wordt verwijderd, maar ook een groot deel van het omliggende weefsel. Dit helpt de kans te verkleinen dat de kanker terugkeert.
In gevallen waarin chirurgie alleen niet voldoende is, kunnen aanvullende behandelingen zoals chemotherapie of radiotherapie worden aanbevolen. Deze therapieën worden gebruikt om resterende kankercellen aan te pakken die niet operatief verwijderd konden worden.
- Chirurgie: De primaire behandeling is gericht op het verwijderen van de tumor en het omliggende weefsel om herhaling te voorkomen.
- Chemotherapie: Wordt gebruikt om resterende kankercellen aan te pakken en de groei van tumoren te vertragen.
- Bestralingstherapie: Een andere optie is om de resterende kankercellen aan te pakken en te vernietigen, vooral op plekken waar een operatie niet mogelijk is.
Prognose
De prognose voor honden met ongedifferentieerde of anaplastische sarcomen hangt af van verschillende factoren, waaronder de grootte en locatie van de tumor, hoe vroeg deze is ontdekt en of deze zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam. Tumoren die vroeg worden ontdekt en operatief worden verwijderd met brede marges, hebben doorgaans een betere prognose, terwijl tumoren die verder gevorderd zijn of zijn uitgezaaid, moeilijker te behandelen kunnen zijn.
Ongedifferentieerde en anaplastische sarcomen bij honden zijn agressieve vormen van kanker die een snelle en grondige behandeling vereisen. Omdat deze tumoren moeilijk te diagnosticeren zijn en snel kunnen groeien, is vroege detectie cruciaal. Chirurgie is de meest voorkomende behandeling, vaak gecombineerd met chemotherapie of radiotherapie om de kans op een positieve uitkomst te vergroten. Huisdiereigenaren moeten waakzaam zijn voor tekenen van knobbels of ongewoon gedrag bij hun hond en onmiddellijk veterinaire hulp zoeken als ze kanker vermoeden.
door TCMVET | 23 september 2024 | Hondenkanker en tumoren
Metastatische tumoren, of tumoren die ontstaan in één deel van het lichaam en zich verspreiden naar andere gebieden, kunnen een ernstig gezondheidsrisico vormen voor honden. Hoewel het zeldzaam is dat een primaire tumor uitzaait naar de huid, gebeurt het in bepaalde gevallen wel, wat leidt tot meerdere zwerende bulten op de huid. Het identificeren en behandelen van metastatische tumoren is een uitdaging, omdat de primaire tumor vaak agressief is en zich snel kan verspreiden. Dit artikel onderzoekt hoe metastatische tumoren honden beïnvloeden, hun symptomen en het belang van een behandelingsaanpak voor het hele lichaam.
Wat zijn metastatische tumoren?
Metastatische tumoren ontstaan wanneer kankercellen van een primaire tumor elders in het lichaam zich verspreiden naar secundaire locaties, waaronder de huid. Hoewel alle kwaadaardige tumoren zich kunnen verspreiden, is het ongebruikelijk dat ze zich specifiek naar de huid verplaatsen. Wanneer ze dat doen, zijn de resulterende huidtumoren meestal meervoudig en geulcereerd, en verschijnen ze als bulten die groeien en diepere lagen van de huid binnendringen.
Waarom metastatische tumoren moeilijk te diagnosticeren zijn
Een van de uitdagingen met gemetastaseerde tumoren is dat ze andere kenmerken kunnen hebben dan de primaire tumor. Omdat slechts een kleine populatie cellen van de primaire tumor zich verspreidt naar de huid, kunnen deze gemetastaseerde cellen andere microscopische kenmerken vertonen, waardoor het moeilijk is om hun oorsprong te traceren. Als gevolg hiervan kunnen de huidtumoren alleen niet voldoende aanwijzingen geven over de aard of locatie van de primaire tumor.
Bovendien groeien metastatische tumoren snel en infiltreren ze vaak omringend weefsel, wat de behandeling ingewikkelder maakt. Vroege detectie en identificatie van de primaire tumor zijn essentieel om de kans op een positieve uitkomst te verbeteren.
Symptomen van metastatische tumoren bij honden
- Meerdere zwerende bulten op de huid
- Bulten die snel groeien en dieper in het omliggende weefsel doordringen
- Laesies die kunnen bloeden of geïnfecteerd kunnen raken
- Tekenen van ziekte zoals lusteloosheid, verlies van eetlust of gewichtsverlies, afhankelijk van de locatie van de primaire tumor
Als u deze symptomen bij uw hond opmerkt, is het van groot belang om onmiddellijk een dierenarts te raadplegen, omdat metastatische tumoren zich vaak agressief verspreiden.
Behandeling voor gemetastaseerde tumoren
Omdat metastatische tumoren zowel de huid als een interne primaire tumor betreffen, vereist de behandeling een uitgebreide aanpak. De volgende stappen zijn gebruikelijk in het behandelingsproces:
- Identificeer de primaire tumor: De eerste stap is het identificeren van de bron van de metastatische tumoren. Dit kan geavanceerde diagnostische tests omvatten, zoals beeldvorming (röntgenfoto's, CT-scans, MRI's) en biopsieën.
- Behandel de primaire tumor: Zodra de primaire tumor is geïdentificeerd, kunnen de behandelingsopties bestaan uit een operatie, chemotherapie of radiotherapie, afhankelijk van het type tumor en de locatie.
- Behandel huidtumoren: Huidtumoren kunnen chirurgische verwijdering vereisen, vooral als ze ongemak, infectie of bloeding veroorzaken. Het verwijderen van de huidtumoren alleen is echter zelden voldoende als de primaire tumor niet ook wordt behandeld.
- Behandeling van het hele lichaam: In veel gevallen is een systemische behandeling zoals chemotherapie noodzakelijk om zowel de primaire tumor als eventuele metastatische gezwellen in de huid aan te pakken.
Prognose
Helaas is de prognose voor honden met metastatische tumoren vaak terughoudend tot slecht. Omdat deze tumoren zich snel verspreiden en meerdere delen van het lichaam aantasten, kan het bereiken van een volledige genezing een uitdaging zijn. Vroege detectie en agressieve behandeling kunnen echter de kwaliteit van leven van de hond verbeteren en in sommige gevallen de overleving verlengen.
Metastatische tumoren bij honden zijn zeldzaam, maar wel ernstig en vereisen een behandeling die het hele lichaam bestrijkt. Het herkennen van de tekenen van deze tumoren, met name verzwerende bulten op de huid, en het vroegtijdig zoeken van veterinaire zorg kunnen een verschil maken in de uitkomst. Behandeling van metastatische tumoren omvat doorgaans een combinatie van het aanpakken van de primaire tumor en het beheersen van huidgroei door middel van chirurgie, chemotherapie of andere therapieën. Huisdiereigenaren moeten waakzaam zijn en de gezondheid van hun hond in de gaten houden en een dierenarts raadplegen als er ongebruikelijke bulten of huidveranderingen worden opgemerkt.
door TCMVET | 23 september 2024 | Hondenkanker en tumoren
Apocriene klieradenocarcinomen zijn zeldzame maar kwaadaardige tumoren die ontstaan in de zweetklieren. Hoewel deze tumoren ongewoon zijn bij huisdieren, komen ze het vaakst voor bij oudere honden en katten. In dit artikel onderzoeken we de symptomen, risicofactoren en behandelingsopties voor apocriene klieradenocarcinomen bij honden, en bieden we waardevolle informatie voor huisdiereigenaren om deze ernstige aandoening vroegtijdig te herkennen en aan te pakken.
Wat zijn apocriene klieradenocarcinomen?
Apocriene klieradenocarcinomen zijn kwaadaardige tumoren die zich ontwikkelen in de zweetklieren van honden. Deze tumoren kunnen verschijnen als dikke bulten of zweren, meestal gelokaliseerd op plekken waar de voorpoten de romp raken of in de buurt van de lies. Hoewel relatief zeldzaam, zijn deze adenocarcinomen agressief, met een neiging om nabijgelegen weefsels binnen te dringen en zich te verspreiden naar lymfeklieren, waardoor vroege detectie en behandeling cruciaal zijn.
Risicofactoren en rassen die vatbaar zijn voor adenocarcinomen van de apocriene klieren
Hoewel elke hond apocriene klieradenocarcinomen kan ontwikkelen, zijn bepaalde rassen vatbaarder. De rassen met het grootste risico zijn:
- Treeing Walker Coonhounds
- Noorse elandhonden
- Duitse herders
- Gemengde rashonden
Oudere honden zijn ook gevoeliger voor het ontwikkelen van deze kwaadaardige tumoren, ongeacht het ras.
Symptomen waar u op moet letten
Het herkennen van de symptomen van apocriene klieradenocarcinomen is essentieel voor vroege diagnose en behandeling. Veelvoorkomende symptomen zijn:
- Dikke bulten of knobbeltjes op de huid, vooral in de buurt van de oksels of liezen
- Zweren die mogelijk niet genezen
- Bulten die snel groeien of van uiterlijk veranderen
- Zwelling in nabijgelegen lymfeklieren
- Lethargie of ongemak in de aangetaste gebieden
Deze tumoren blijven vaak onopgemerkt totdat ze zich hebben verspreid. Regelmatige controles bij een dierenarts zijn daarom essentieel, vooral bij oudere rassen of rassen die risico lopen op een tumor.
Behandelingsopties voor adenocarcinomen van de apocriene klieren
De primaire behandeling voor adenocarcinomen van de apocriene klieren is volledige chirurgische verwijdering van de tumor. Vanwege hun agressieve aard is de kans groot dat deze tumoren zich verspreiden naar omliggende weefsels en lymfeklieren, dus een operatie moet erop gericht zijn om zoveel mogelijk aangetast weefsel te verwijderen. In sommige gevallen kan het ook nodig zijn om nabijgelegen lymfeklieren te verwijderen om verdere verspreiding te voorkomen.
Helaas is er weinig bekend over de effectiviteit van chemotherapie bij de behandeling van apocriene klieradenocarcinomen. Hoewel chemotherapie in sommige gevallen overwogen kan worden, vooral wanneer de kanker zich heeft verspreid of een operatie geen haalbare optie is, is het momenteel niet de primaire behandelmethode. Er is meer onderzoek nodig om de rol van chemotherapie bij de behandeling van dit type kanker te begrijpen.
Prognose
De prognose voor honden met apocriene klieradenocarcinomen hangt grotendeels af van de grootte van de tumor bij diagnose, of deze zich heeft verspreid naar andere weefsels of lymfeklieren en het succes van de chirurgische verwijdering. Vroege detectie biedt de beste kans op een succesvolle uitkomst. Als het vroeg wordt ontdekt en volledig wordt verwijderd, kunnen sommige honden na de behandeling een goede kwaliteit van leven hebben.
Apocriene klieradenocarcinomen zijn agressieve en kwaadaardige tumoren die een ernstig gezondheidsrisico kunnen vormen voor honden, met name oudere honden en bepaalde rassen zoals Treeing Walker Coonhounds en Norwegian Elkhounds. Vroegtijdige detectie en volledige chirurgische verwijdering zijn essentieel om de prognose voor getroffen huisdieren te verbeteren. Huisdiereigenaren moeten hun honden in de gaten houden op ongebruikelijke bulten of huidveranderingen, met name in de buurt van de oksels en liezen, en veterinaire zorg zoeken als er afwijkingen worden gevonden.
door TCMVET | 23 september 2024 | Hondenkanker en tumoren
Apocriene kliercysten en adenomen zijn veelvoorkomende goedaardige aandoeningen die voorkomen bij honden van middelbare leeftijd tot oudere honden, met name bij rassen als de Grote Pyreneeën, Chow Chows en Alaskan Malamutes. Deze cysten en adenomen ontwikkelen zich vanuit apocriene klieren, die geassocieerd worden met haarzakjes en zich in de huid bevinden. Dit artikel biedt een diepgaande blik op deze aandoeningen, inclusief oorzaken, symptomen en behandelingsopties.
Wat zijn apocriene kliercysten?
Apocriene kliercysten zijn niet-kankerachtige cysten die voorkomen in de huid van honden. Ze worden meestal gezien in de middelste tot bovenste huidlagen, losjes geassocieerd met haarzakjes. Apocriene cysten kunnen zich vormen op het hoofd, de nek en andere gebieden, vaak als een of meer met vocht gevulde zakjes onder de huid. Deze cysten zijn meestal goedaardig, wat betekent dat ze zich niet verspreiden of kankerachtig worden.
Er zijn twee vormen van apocriene kliercysten:
- Gelokaliseerde apocriene cysten: Deze ontstaan in of nabij individuele haarzakjes en komen vaker voor op de kop en nek van honden.
- Diffuse apocriene cysten: Deze vorm omvat meerdere cysten die zich vormen in de apocriene klieren die geassocieerd worden met meerdere haarzakjes. Ze kunnen verschijnen in gebieden met onbeschadigde huid, waardoor ze moeilijker te behandelen zijn als ze wijdverspreid raken.
Hoewel deze cysten goedaardig zijn, kunnen ze soms ongemak veroorzaken, vooral als ze groot worden of scheuren.
Wat zijn apocriene klier-adenomen?
Apocriene klieradenomen zijn goedaardige tumoren die kunnen ontstaan in de apocriene klieren. Ze zien eruit als stevige tot zachte massa's en kunnen vloeistof bevatten die in kleur varieert van helder tot bruinachtig. Meestal zijn deze cysten niet groter dan 1,6 inch (4 centimeter) in diameter. Net als apocriene cysten worden adenomen ook aangetroffen op de kop, nek en poten van oudere honden en, in zeldzame gevallen, katten en paarden.
Er zijn twee soorten apocriene adenomen:
- Apocriene adenomen: Dit zijn stevige, goedaardige gezwellen die gevormd worden door de apocriene klieren.
- Apocriene ductulaire adenomen: Deze hebben betrekking op de afvoergangen van de apocriene klieren, wat leidt tot cysten.
Rassen met een hoger risico
Bepaalde hondenrassen zijn gevoeliger voor het ontwikkelen van apocriene kliercysten en adenomen. De meest voorkomende rassen die worden getroffen zijn:
- Grote Pyreneeën
- Chow-Chows
- Alaskan Malamutes
Oudere honden van deze rassen hebben meer kans om deze aandoeningen te ontwikkelen, hoewel de exacte oorzaak onbekend blijft. Genetica, omgevingsfactoren en leeftijd kunnen een rol spelen bij hun ontwikkeling.
Symptomen waar u op moet letten
- Zichtbare cysten of bulten op het hoofd, de nek of de benen
- Met vocht gevulde zakjes onder de huid
- Zachte tot stevige massa's die in grootte kunnen variëren
- Verkleuring van de huid of cystevocht (helder tot bruin)
- Mogelijke ruptuur van cysten die een plaatselijke ontsteking of infectie veroorzaken
Hoewel deze cysten en adenomen over het algemeen pijnloos zijn, kunnen ze wel ongemak veroorzaken als ze scheuren of op gevoelige plekken groeien.
Behandelingsopties
De primaire behandeling voor apocriene kliercysten en adenomen is chirurgische verwijdering. Dit kan echter een uitdaging zijn, met name in gevallen waarin cysten diffuus zijn en verspreid over een groter gebied van de huid. In gelokaliseerde gevallen is de operatie doorgaans eenvoudig en is de prognose na verwijdering uitstekend.
In situaties waarin een operatie geen optie is, kunnen dierenartsen aanraden om de cysten te controleren op veranderingen in grootte of ongemak. Als cysten scheuren, kunnen antibiotica nodig zijn om infectie te voorkomen.
Apocriene kliercysten en adenomen bij honden zijn over het algemeen goedaardige en behandelbare aandoeningen. Hoewel ze cosmetische problemen en incidenteel ongemak kunnen veroorzaken, kunnen vroege detectie en behandeling complicaties helpen voorkomen. Eigenaren van risicovolle rassen zoals de Grote Pyreneeën, Chow Chows en Alaskan Malamutes moeten hun honden in de gaten houden op de ontwikkeling van deze cysten naarmate ze ouder worden en een dierenarts raadplegen voor een juiste diagnose en behandeling.
NL 
EN 
EN_GB 
ES 
PL 
PT 
IT 
FR 
DE 
JA 
ZH